I Become The Wife of The Male Lead

Bölüm 60: Değişimin başlangıcı (2)

Dük Ernest gittikten sonra başka bir gruba rastladım. Avlanma alanı çok büyük bir yer değildi, bu yüzden diğer insanlarla karşılaşmak oldukça normaldi.

"Harikasın."

Bu kez Arrendt oldu. Büyüleyici gülümsemesi yüzündeydi.

"Bu büyük bir iltifat."

"Az önce Dük Ernest'i kızgın bir yüzle atıyla yanımdan geçerken gördüm, şimdi nedenini biliyorum."

Ah, anlıyorum. Kalkmaması için ağzımın köşelerini zor tuttum ve masum gibi davrandım.

"Öyle mi? Ah, onu rencide etmeye hiç niyetim yoktu."

Arrendt, her zamankinden farklı olarak basit bir kıyafet giymişti. Ancak yine de mana taşlarından yaptığı bazı süs eşyaları takıyordu. Ve muhteşem görünümü nedeniyle, hiçbir uyumsuzluk duygusu yoktu. Aksine, muhteşem görünüyordu.

Genellikle, sadece mana taşları taşırdı. Bu nedenle, insanlar büyücü olmayan Arrendt'in neden hep mücevher yerine mana taşlı süsler giydiğini hep merak ederlerdi.

Ama ben Arrendt'in neden hep mana taşı taşıdığını biliyordum.

"Bu yarışmanın galibinin Leydi Fiona olduğunu görüyorum."

Başımı salladım ve ona baktım. "Bir şey bilmek için sonunu görmelisin."

Arrendt pek çok canavar yakalamış gibi görünmüyordu. Muhtemelen nedeni, gücü aslında oldukça yüksek bir seviyede olduğu için motivasyon eksikliğinden kaynaklanıyordu.

"Hanımefendi, daha fazla avlanacak mıyız?"

"Hayır, şimdi..."

Beni hasta ve yorgun yüzlerle takip eden şövalyelere baktım.

"Sanırım bir süre dinlenmeye ihtiyacım var."

Benim de fiziksel sınırlamalarım var, bu yüzden aşırıya kaçmak istemedim.

"Öyle mi?"

Arrendt, hızımı takip ederek atını yavaşça sürdü.

"Yani, Leydi Fiona'nın Heilon'da uzun süredir canavarlarla savaştığını duydum."

"Evet." Sırıttım.

"Yani, Leydi Fiona'nın canavarlar hakkındaki fikrini duymak isterim, olur mu?"

"Eğer bu senin için cevaplayabileceğim bir şeyse."

Arrendt bir an bana baktı.

"Hiç 'Karanlık'ı duydun mu, Leydim?"

Bu...biraz beklediğim bir soruydu.

Tabii ki, bahsettiği "karanlık", her zamanki anlamda kullanılan diğer kelime anlamına gelmiyordu.

"Evet, bunu duydum."

Fiona'nın ilk etapta son patron olmasının en büyük nedeni, bu "karanlık" ile başa çıkmaya çalışması ancak başarısız olmasıydı.

"Karanlığın ortaya çıktığı bölgedeki büyünün daha güçlü hale geldiği söyleniyor."

Karanlık biçimsiz bir varoluştu. Genellikle bir işaret olmadan ortaya çıkardı, bu yüzden bundan kaçınmanın bir yolu yoktu. Ancak ortaya çıktığında toprak kurur ve çevredeki canavarlar daha vahşi hale gelirdi.

"Evet, doğru. Ayrıca, akademi bilgininin fenomeni ilk tanımladığında adını verdiği şey "karanlık" kelimesidir."

Bu hemen hemen kurulumdu.

Arrendt dudaklarının köşelerini kaldırdı. "Öyle olsa bile, bilginler henüz karanlık hakkında ikna olmadılar, çünkü doğrudan ilk elden tanıklar..."

"Hayatta kalan yok."

"Evet, doğru. Bunu bildiğini görüyorum."

Genellikle, karanlıkla temas eden herkes ölür. Olguya doğrudan tanık olan kimse yoktu, bu yüzden doğal olarak "karanlık" hakkında çok az net bilgi vardı.

Ama elbette karanlığı atlatan insanlar vardı. Tam önümde, Marquis Arrendt Clovis.

Çocukken karanlığın ortaya çıktığı ve kendisinin hayatta kaldığı ana tanık oldu. Ve etkisi küçük değildi. Etki, her zaman mana taşlarını taşımasının nedeniydi. Mana taşları, karanlığın yan etkilerini mümkün olduğunca yavaşlattı. Ama vücudunu aşındıran yan etkiden ve 'karanlığın' kendisinin varlığından kurtulmanın bir yolunu aradığı için kesinlikle bundan zevk almadı.

Tabii ki, bu daha sonra kadın başrol Eunice'e aşık olan Arrendt'in hikayesiydi.

Ama hiçbir şey bilmiyormuş gibi davranıyordum. "Karanlıkla ilgileniyor gibisin."

"Bu sadece küçük bir merak. Kısa bir bilgi için. Ama başka bir şey bilip bilmediğini merak ediyorum çünkü uzun zamandır canavarlar ile uğraşıyorsun."

"Heilon da karanlık konusunda endişeli. Ama çok az bilgi var ve bildiklerim akademi akademisyenlerinin söylediklerinden çok farklı değil."

Ancak Heilon'da henüz karanlık görünmemişti.

"Askerleri herhangi bir ölü zemin gördüklerinde derhal geri çekilmeye çağırıyoruz."

"Anlıyorum."

Arrendt düşünce içinde kaybolmuş görünüyordu.

Endişelerini bilmiyormuş gibi yapıyordum. Arrendt'in hayatı tehlikede olduğu için şüphesiz ciddi bir sorunu vardı, ancak her şey daha sonra çözülecekti. Ayrıca Arrendt ve Fiona'nın orijinal olay örgüsünde iç içe geçmesinin nedeni ilk etapta karanlıktı.

Arrendt bir hipotez ortaya atmıştı. Bir noktada, mana taşları, o kadar güçlü olmasa da-kendi üzerinde gördükten sonra-karanlığın etkisini geciktirebilirdi. Bir diğer nokta ise mana taşları manadan etkileniyordu. Peki, büyü ve karanlık bir şekilde ilişkili olan bir fenomen değil miydi? Bu olasılığı düşündükten sonra Arrendt çok güçlü bir büyücü arıyordu. Manasını kontrol eden harika bir yeteneği olan biri. Karanlığa dokunduğunda bile ölmeyen biri. Ve Arrendt'in şartını karşılayan büyücü Fiona'ydı.

Tabii ki, şu anda Fiona olduğum için herhangi bir risk almak istemiyordum.

"Burada ne yapıyorsun?"

Başka bir kişi daha ortaya çıkmıştı.

"Majesteleri Prens."

Arrendt'in sözlerini duyduktan sonra başımı çevirdim.

Sigren'di.

Ben de Arrendt'i takip ettim ve imparatorluk ailesine selam verdim.

Sigren bana garip bir şekilde bakarken kıkırdadı.

Etrafta başka kimse olmasaydı, ona vururdum.

***