I Become The Wife of The Male Lead

Bölüm 20: Nazik ve Zalim

Sigren biraz uzakta olan Fiona'ya baktı. Kız, gökyüzü sakin bir şekilde duruma devam ederken birdenbire kelimenin tam anlamıyla şimşek çaktırdı.

'Yani o gerçekten ikinci surun savaş büyücüsüydü' Sigren sonunda bu gerçeği gözlerinin önünde görebildi.

Ayrıca diğer büyücülerden farklıydı.

Kendilerini büyücü olarak geliştiren epeyce paralı asker görmüştü. Güçlü bir paralı asker bile, bir büyücü elleriyle yumruk büyüklüğünde bir ateş topu yaptığında şaşkınlıkla kaçardı.  Hal böyle olunca da, yoktan bir şey yaratabilen ya da öyleymiş gibi görünen büyücülerin varlığı, genel halk için oldukça tehdit ediciydi.

Ve Sigren, Fiona gibi genç yaşta böyle fenomenler yaratabilen bir büyücüyü ilk kez görüyordu.

"Sanırım Dük Heilon'un neden onu getirmeye devam ettiğini artık biliyorum" Düşüncelerinde kaybolan Sigren dümdüz önüne baktı.

Şaşırtıcı bir şekilde, Fiona, diğerleri umursasın ya da ilgilenmesin, prosedürlere değer verdi.  Daha herkes farkına varmadan, elindeki belgelerde peş peşe paralı askerlerin kişisel bilgilerini ve suçlarını okuyordu. Sesi köy meydanında çınladı.

Herkes köy meydanının ortasında gururla ifadesiz bir yüzle duran Fiona'ya odaklandı.  Dük'ün onu göndererek kendilerini nasıl terk ettiğinden ona küçümseme ve şikayetle bakanlar, bir gıcırtı çıkaramadılar.

Çok garip bir manzaraydı. Küçük kız, dizlerinin üzerinde sağlam vücutlu erkeklerin önünde gururla duruyor. Burada her ne olursa olsun, insanlar bunu net bir şekilde hatırlardı.

"Dük Heilon bunu hedefliyor."

Fiona'nın sıradan bir kız olmadığını insanların akıllarına kazımak ve onun hakkında tüm ülkede dedikodular yaymak. Dük Heilon bu ikisini amaçladıysa, dürüstçe başarılı bir operasyondu. Ayrıca, Fiona'nın Heilon Malikanesi'ndeki tedavisi, sadece değerli bir asker için çok iyiydi. Dük bunu sebepsiz yere yapacak bir adam değildi, bu yüzden bir niyeti olmalıydı.

"Dük Abel Heilon, Fiona'dan ne istiyor?"
Ancak, şimdi dördüncü sura geri döndüğü için, bu sorunun cevabını öğrenmek ona çok uzak görünüyordu.

Dahası, nesnel olarak, paralı asker birliğinde yetim bir çocuk konumundayken Fiona için yapabileceği hiçbir şey olmazdı.

Sigren biraz alaycı düşündü.

'Bundan sonra Fiona'nın yüzünü görebilir miyim bilmiyorum.'

İkisinin arkadaş olmalarını istediğini söyledi ama bu her an bozulabilecek bir sözdü. Hayır, aslında bugünden sonra bile Fiona Heilon Malikanesi'ne geri dönebilir ve onu tamamen unutabilir, her gün yoğun bir hayatı olabilir.  Her yerde onun gibi yetimler olduğu için başka bir çocuk bulabilirdi.

Sigren yukarı baktı.

"—o yüzden sana iki seçenek sunacağım."

Fiona net bir sesle iki parmağını açtı. Güneş ışığı ona düştü. İnce gümüş rengi saçlar ışıl ışıl parlıyordu.

"İlk seçenek surun dışına yanınıza hiçbir şey almadan çıkmaktır."

Sözleri dışarı çıkmak diyordu ama aslında bu onları kovmaktan başka bir şey ifade etmiyordu.

"İkinci seçenek." Fiona işaret parmağını paralı askerlerin pantolonunun yakınındaki önemli bir yeri işaret etti ve neşeyle konuştu.

"Kesin onu."

"...." O anda köy meydanına muazzam bir ağır sessizlik çöktü. Artık paralı askerlerin yüzleri beyaz değil maviydi.

Fiona, "Ne, böyle bir ceza beklemiyor muydunuz?" der gibi bir yüzle başını eğdi.

Sigren'in ifadesi de aynı şekildeydi.

Bu gerçekten kuzey yoluydu. Ceza netti.  Hırsızlık yapanlar, bilek kesenler, kadınları taciz edenler....

Eh, sempatiye yer yoktu.

"Elbette, sana en azından bir miktar merhamet göstereceğim." Köy meydanının atmosferi ne olursa olsun. Fiona ellerini çırptı ve konuşmayı neşeli bir sesle bitirdi.

"Yani seçmek size kalmış."