I Become The Wife of The Male Lead

Bölüm 150: Karar

Başkente geri döndüm. Bu kez Abel de yanımızdaydı.

"Fiona, istediğin şey bitti."

Abel'in bana uzattığı kutuyu açtım. İçinde kırmızı mücevherli bir çift küpe vardı. Bu geçen gün Clemente tarafından verilen küreden hazırlanan bir küpeydi.

"Teşekkür ederim."

Abel merakla sordu.

"Ejderha küresi. Bu ne için?"

"Ben de bilmiyorum. Ama bundan sonra saklayacağım."

Bu yüzden küpe haline getirdim. Küpeler basit bir tasarımdaydı, böylece öne çıkmadan günlük olarak takabilirim.

Hemen bir etkisi olacağını düşünmüştüm. Ama, sık sık giydiğimde bile hiçbir şey hissetmedim. Bu benim için sürpriz oldu. Elbette, çalışması için yutulmamalıydı, değil mi? Bu olasılığı düşünmeyelim. Bunun ne yapabileceğini yavaş yavaş öğrenebilirdim.

Şimdi, çalışma zamanıydı.

Davet yığınına bakarak iç çektim. Nedense iki ejderha daha yakaladığımız haberi toplumda bir heyecana neden olmuştu. Herkes gerçekten ilginç şeyleri seviyordu. Her neyse, katılmam gereken tek balo imparatorluk ailesi tarafından düzenlenen baloydu, bu yüzden diğerleri gerçekten önemli değildi. Ancak yine de o davetlere bakmak zorundayım.

Karanlık meselesi dışında, o an için bir sorun yokmuş gibi görünüyordu. Ancak, aslında uğraşmam gereken başka bir konu daha vardı; Clemente'e verdiğim söz. Sigren'in imparatora verdiği ejderhanın kalbini nasıl geri alacaktım? Sigren imparator olana kadar bekleyip çalmalı mıydım?

Bu tür endişelerle baloya katıldım. Bu bir imparatorluk balosuydu, ama görünürde imparatoriçe veya veliaht prens yoktu. Buna ek olarak, imparator son zamanlarda ikisine olan ilgisini kaybetmiş gibiydi. İmparatorun, elinde çok şey olan bir çocuk gibi olduğu söylenebilirdi, bu yüzden her şey kolayca soğurdu. Bu sefer, yanında Sigren olmasını istiyor gibiydi.

Sigren'in yakışıklı yüzü, ritme ayak uydurmasını söylediğimde bozuldu. Sonunda imparator onun biyolojik babasıydı.

"Öyleyse ne yapacaksın?"

"Leydi Livyia'nı görmeye gidiyorum."

Sigren yüzünde biraz bir şekilde görünen tatminsiz bir ifadeyle başını salladı.

**

Sigren ve ben ayrıldıktan sonra Livyia'nın yanına gittim.

"Leydi Fiona."

Livyia daha önce görmediğim bir kızla birlikteydi.

"Tam doğru zamanda buradasın. Bu..."

Livyia'nın böyle kibar bir ton kullanacağı sadece birkaç kişi vardı.

Kişiyi kibarca selamladım, "Majesteleri Prenses ile tanışmaktan onur duyarım."

Diğer kişiye düzgün bir şekilde baktığımda irkildim. Sigren'in kız kardeşinin bu kadar güzel olacağını hiç bilmiyordum. Dürüst olmak gerekirse, onu hiç düşünmemiştim.

"Tanıştığımıza memnun oldum. Her zaman seninle tanışmak istemişimdir. Sana Leydi Fiona diyebilir miyim?"

"Sizin için uygun olduğu sürece sorun yok, Majesteleri."

Prenses genişçe gülümsedi, "Oh lütfen, bu kadar katı bir başlık kullanma."

Prensesin adını hatırladım.

"Öyleyse, sana Prenses Aria mı demeliyim?"

Başını sallarken kızın yanağı mutlu bir şekilde kızardı. Çok güzel görünüyordu. Gözleri memnun bir şekilde parlıyordu. Bana karşı hisleri olumluymuş gibi görünüyordu.

"Harika bir büyüçü olduğunu duydum, bu yüzden seninle tanışmak bir onur."

"Asıl ben imparatorluk prensesiyle tanışmaktan da onur duyuyorum."

Ondan gelen güzel hareketi hissedebiliyordum, ama tüm bunlar Sigren'in daha önce söylediği şeyleri bana hatırlattı. Bir şeyler ters giderse bizimle anlaşmazlık içinde olabileceği siyasi bir konumda olan imparatorluk üyesiydi.

Ancak, şu anda, en azından olumlu bir tavır vardı. Yani, düşman olsak hiç hoş olmazdı. Özellikle önce veliaht prensle uğraşmak zorunda kaldığımız için.

Yine de bir şekilde Sigren'in onun hakkındaki fikrini bilmek istedim. Bu kadar güzel bir kız kardeşle düşman olmak uygun muydu?!

Aria bana yaklaştı ve gülümsedi. Yüksek düzeydeki sevimliliğiyle karışan ifadesi asla taklit edilemezdi.

"Leydi Fiona, meşgul müsünüz?"

"Evet? Hiç meşgul değilim."

"O zaman bir dakika konuşabilir miyiz? Dış dünyadaki hikayeleri çok merak ediyorum. Bu yüzden ne zaman seninle ilgili söylentileri duysam, gerçekten her zaman daha fazlasını duymak istedim. Heilon'u da merak ediyorum. Oh, bir ejderha neye benziyor?"

Gardımı kaldırdığımı bilmeme rağmen, kalbim, yaşına uygun utangaç ama saf merakı tarafından zayıflamaktan kendini alamadı. Küçük bir kız olduğu için daha da fazlaydı.

Niyetini hala tahmin edemedim ama her neyse, cam çiçek gibi küçük bir kıza nazikçe davranmamak zordu.

"Eğer sakıncası yoksa, lütfen."

Aria daha sonra genişçe gülümsedi.

Prensesin arkadaşça tavrına baktığımda, Aria'nın Sigren ile iyi geçinmesinin güzel olacağını düşündüm.

***