I Become The Wife of The Male Lead

Bölüm 160: Karar

Bu olaydan sonra Carli benden defalarca özür diledi. Yetenek eksikliği nedeniyle imparatoriçe ve Paul'un bağlantısını çözemediği için kendini suçlu hissetti.

Benim gördüğüm kadarıyla özrü biraz gereksizdi. O olay Sigren veya Carli'nin suçu değildi. İmparatoriçe bu sefer beynini çok kullanmış olmalıydı. Çünkü oldukça iyi bir iş çıkardı. Bu sefer kimse Paul'un onun piyonu olduğunu bilmiyordu. Başından beri Sigren ve benimle ayrı bir şekilde ilgilenmişti. Sigren ve Carli'nin bunu çözememesi şaşırtıcı değildi.

Ben de biraz dikkatsizdim. Daha gizli bir şekilde çalışacağını düşünmüştüm.

Artık gerçeği bildiğime göre. Sigren'in Carli'yi sarayda tutmasının nedeni anlaşılabilirdi. Carli, imparatoriçenin sözlerini takip etti ve imparatoriçeden bilgi alabilmek için Sigren'i baştan çıkarıyormuş gibi davrandı.

Yani gerçeği anlayabilsem de hala kızgın hissetmemin tek bir nedeni vardı.

Bana bunlardan hiç bahsetmemesi.

Ama neden bana söylemedi? Bana güvenemediği için olabilir miydi? Ah.. belki. Benim de Sigren'den epeyce sır saklamam yüzünden olabilirdi. Gizli davranışım onun bana güvenmemesine neden olabilirdi. Belki de hiçbir şey bilmediğim bir bilgi ağına sahip olmak istemesinin nedeni buydu....

Bu şekilde düşündüğümde, her şey mantıklıydı.

Ama bir sürü sorum vardı.

Carli neden Sigren'e yardım ederek hayatını riske attı? Ailesinin intikamını koşulsuz almak mı? Zayıf bir motivasyon olduğunu söyleyebilirdim.

Ayrıca, Carlia ile ilgili olunca.... Başlangıçta ortaya çıkmamıştı bile. Bu sadece Sigren'in geçmişinin bir parçasıydı. Tabii ki, bu dünyada, arka plan ayarları tamamen farklıydı.

Ben bunu düşünürken günlük hayatımı da düşündüğüm için birkaç gün geldi geçti. Paul'un sorunları Abel tarafından halledildi. Benden daha kararlı bir şekilde temizleyeceğinden şüphem yoktu.

Ve o günden sonra her gece, odamın önündeki bahçede dolaşan ayak sesleri duydum. O ayak seslerinin sahibini iyi tanıyordum.

Bunu duymak beni huysuzlaştırdı, bu yüzden konağın güvenliğini daha da sıkılaştırdım ve devriye rotasını rastgele değiştirdim, ancak bu ayak sesleri kaybolmadı. Ne yetenekli bir adam, nasıl olur da her gece fark edilmeden buraya gelebiliyordu?

Sonunda, bir gece, sönmemiş mumlar yavaşça azaldığında, odamın penceresini açtım, terasa çıktım ve aşağı doğru baktım.

"Benim gölgemi bile görmek istemiyorsun, bu yüzden ne yapacağımı bilmiyorum."

Yani, bu yüzden mi sadece geceleri geliyordu? (Şapşal ya mdmxkd) Samimi düşüncesiyle kendimi karmaşık hissettim. Sigren'in bu basit ve naif yönü kalbimi zayıflattı. Sonunda, sadece derin bir iç çekerek cevap verebildim.

"İçeri gel."

Yine de, Sigren'in sadece pencereme baktığını gördüğümde şaşkına döndüm.

"İçeri gel!" Sonunda bileğini tuttum ve onu içeri doğru çektim. Ardından balkon kapısını kapattım. Abel, gece Sigren'i odama sürüklediğimi öğrenseydi, çok fazla sorun yaratırdı. Bekle, hayır. Sigren'in birkaç gün boyunca gece odamın önünde bahçede takıldığı için azarlanma olasılığı daha yüksekti. Öyle olsa bile, onu hayatımın geri kalanında göremezdim.

Yatağa oturdum ve Sigren'e baktım.

"Söyleyecek bir şeyin mi var?"

Sigren omuzlarını silkti. "Herhangi bir sorun varsa, onlara cevap verebilirim."

Oyunda görevler veren bir NPC miydi? Onunla konuşana kadar sadece belirli bir alanda dolaşmak mı?!

"Bir şey?"

"Her şey."

Ama yapmak zorunda değildi. Benim de söylemek istemediğim çok şey vardı. Sırf sevgili olduğumuz için bana her şeyi anlatma zorunluluğu yoktu. Yine de, cevabının beni biraz daha iyi hissettirdiğini inkar edemedim.

"Carli'yi neden sakladın?"

"Bu uzun bir hikaye."

"Hepsini dinleyeceğim."

Yanımdaki yere dokundum.

Oturma sinyalinden sonra Sigren biraz rahatlamış gibi görünüyordu.

Daha sonra hassas bir mesafede yatağa oturdu.

"Her şeyden önce, Carli'nin annesi... teyzem ölmüştü."

"Anlıyorum."

"Teyzem annemin benimle birlikte kaçmasına yardım ettiği için öldü."

"...."

"Yani Carli intikamını almak istedi."

"Ve sen de."

"Doğru, ben de."

Sigren bunu kolayca itiraf etti.

"Bu yüzden Carli, imparatoriçe'nin astı gibi davranmaya cesaret etti. Doğrudan imparatoriçenin altında olan biri olmak istedi, böylece ona kimin itaat ettiğini bulabilirdi."

"İmparatoriçe'nin tarafında olan bazı soylular olmalı, değil mi?"

"Evet, sanırım."

Öyle olsa bile, birçok aday vardı. İmparatoriçe'nin tarafındaki tüm aileleri saysaydık, bu sadece bir veya iki olmazdı.

Açıklamasını duyduğumda, Carli hakkında neden her şeyi sakladığını anlayabildim.

Sigren itiraf ediyormuş gibi, "Kimsenin birini öldürmek istediğimi ve bunu planladığımı bilmesini istemedim, özellikle de senin."

Herkes karşı atağın farklı bir eylem ölçeği olduğunu biliyordu.

Bu kadardı.

Çoğu insan sevdikleri için en iyi şekilde görünmek isterdi. Bu Sigren için de aynı şey olurdu.

Bir ailenin ölümüne veya tamamen yok edilmesine yol açacak bir plan istediğini veya üzerinde çalıştığını kimsenin bilmesini istemedi. Bu onun kalbinin derinlikleriydi. Bunca zaman bana açıklamamış olsa da, açıkça Sigren'de mevcuttu. Kötülük ve nefretle biriktirilmiş ölümcül bir niyet.

Onun yerinde olsaydım, ona birini öldüreceğimi güvenle söylemekte de zorlanırdım.

Hayattan geçerken, her zaman başkalarına ifşa etmek istemediğiniz bir parçanız olacaktır. Ve bu dünyada kendilerinin en çirkin ve en çarpık kısımlarını sevdiklerine ifşa etmeye istekli kimse yoktu.

Bu yüzden Sigren benden saklamıştı.

Bu onun itirafıydı.

Tanrım, Sigren'le başımın belaya gireceği bir günün olacağını hiç düşünmemiştim.

Ona dikkatle baktım.

Sigren bu sefer bakışlarımdan kaçınmadı.

Ağzını elimle kapattım.

Ah, kaybettim.