I Become The Wife of The Male Lead

Bölüm 115: Samimiyet savaşı

"Hahahahaa..." Sigren'in hikayesini dinlerken güldüm. Bu kadar geç bir saatte yaptığı ani ziyarete şaşırmıştım, ama durumunu duyunca gülmeden edemedim.

Sigren biraz cesareti kırılmış görünüyordu.

"Biliyordum...."

Elini tuttum ve salladım. "Ah, neden? Güldüğüm için üzgünsün müsün?"

Tanrım! Sevgili prensimiz büyük bir baştan çıkarma ve fiziksel saldırı girişimi aldı!

"O genç bayanın büyük bir cesareti var. Eh, Sigren'imiz gerçekten çekici bir adam."

Vikont'un en büyük kızının belli ki güzel bir yüzü vardı. Ama bu kadar cesur bir şey yapacağını hiç düşünmemiştim.

Sigren bana acı acı baktı. "Eğleniyor musun?"

Yardım edemedim ama gülerken yatağın etrafında yuvarlandım.

"Biraz." Hıçkırık!

Tanrım, sanırım çok güldüm. Hıçkırıklarım bile vardı. Bu, sevgili arkadaşımın acısından zevk almanın bir cezası mıydı?

Sigren bana bir bardak su verdi.

"Teşekkür ederim" Hıçkırık!

Suyu içtikten sonra bile hıçkırığım sakinleşmedi.

Sonunda, Sigren yanıma oturdu ve sırtımı okşadı. Elinin sıcaklığı ince pijamalarımdan sızdığı için rahatlatıcı geldi. Ama hıçkırığım hala devam ediyordu.

Sessiz oda şimdi sadece hıçkırıklarımın sesiyle dolu olduğu için biraz utandım.

Sigren içini yavaşça çekti ve yataktan kalktı. "Bu işe yaramayacak."

Ne? Hıçkırıklarım?

"Gideceğim."

"Ah, hıçkırık! Nedenn?"

"Böyle olacağını tahmin etsem de, kendimi hazırladım, ama beklendiği gibi, hala çok fazla."

Çabucak elini tuttum. Güldüğüm için bana kızgın mıydı? Sigren'e baktım. Yüzü memnun görünmüyordu. Çoğu zaman yüzünde gördüğüm bir ifadeydi. Benden gerçekten hoşlanıp hoşlanmadığını düşünmemi sağlıyordu. Benden hoşlandığını söylüyor ama bilmiyordum... Şey, hiçbir şey demedim.

"Bu, hıçkırık, hıçkırık! Şaşırmalı mıydım? Hıçkırık!"

Sonra nefes almadan hızlıca konuştum. "Beni çok şaşırttı!"

"Gerçekten mi?"

Başımı salladım.

Sigren uzandı ve avuçlarını yanaklarıma sardı. Ardından bana bir göz attı, "Bunu nasıl yapabilirim?"

Ne?

Sorun ne?

Gözlerini kıstı.

"Fiona."

"Ne?"

Sigren'in avucu çeneme dokundu ve başparmağı nazikçe dudaklarımı okşadı.

Gözlerimi devirdim. Ah? Yani beni bu şekilde mi şaşırtıyorsun? Yeni bir düşünme şekli!

"...."

Sigren yanağımı okşadı ve saçımı sanki bana reddetmem için yer veriyormuş gibi kulağımın arkasına soktu, eğer reddetmek istiyorsam şimdi hayır demem gerektiğinin bir işaretiydi.

Dokunuşu beni gıdıkladı.

Sonunda gözlerimi kapattım ve bir somurtarak, "Doğru, çıkarken öpücük gibi bir şey söylediğini-" dedim.

Konuşmayı bitirmeden önce dudaklarımda biraz sert ama yumuşak bir dokunuş hissettim.

Neden ben konuşmayı bitirene kadar beklemedi?

Komik ama hıçkırığım gerçekten durdu.

"Mmm..."

Sigren kollarını belime doladı ve beni daha da yakınına doğru çekti. Elleri nazikçe sırtımı okşadı. Beklenmedik hareket yüzünden ürperirken, beni yatıştıracakmış gibi dudaklarımı yaladı. Onda hafif bir şarap kokusu vardı. Dudaklarım ısırıldı ve usulca emildi. İlk başta, bundan biraz hoşnutsuzdum ama sonra dudaklarını nazikçe ısırarak cevap verdim.

"...."

Öpücük ne kadar derin olursa, nefes almam o kadar zorlaştı. Ağzımdan yumuşak bir dil aktığını hissettim ve nefesimi daha çok daralttı.

"Bekle...hmm."

Mola vermek istedim ama dili yine içeri doğru kaydı. Benim mağduriyetim onun ağzı tarafından yutuldu.

Sigren elini sırtıma koydu ve yavaşça beni yatağıma yatırdı. Yumuşak yatak sırtıma dokundu. Çarşafın hışırtısı son derece gürültülüydü. Pijamalarımın etek ucu kırışmıştı. Ve tüm bu süre boyunca Sigren'in gömleğinin ucunu yakalamıştım.

"Fiona." Sigren adımı usulca çağırdı. Yatağa yayılmış saçımı tuttu ve hafifçe öptü. Sonra bana bakarken gülümsedi. Bir insanın birinin ruhunu çalmaya kararlı olduğunda kullandığı bir gülümsemeydi.

Sigren eğildi ve yüzümün yan tarafına hafifçe dokundu.

Yatak gıcırdadı ve küçük bir ses çıkardı.

"Haa.."

Zar zor nefes aldım. Bir an için aşağıya doğru baktım. Sonra tuttuğum gömleği bıraktım. Çok buruşuktu.

Tekrar yukarı baktığımda Sigren hala bana bakıyordu. Gözlerinde hafif bir susuzluk vardı. Bakışları dudaklarımdan, saçlarımdan ve boynumun ensesinden geçiyordu.

Gökyüzünde uçan ve avını avlamaya çalışan bir şahin gibiydi. Ve ben ise tarlada koşan bir tavşan gibiydim.

Bir zamanlar ona dokunduğumda kızaran Sigren'le şu anki görünüşü arasında büyük bir fark vardı.

Biraz ihanete uğramış hissederek sinirli bir şekilde ona baktım.

"Sadece öpücük istediğini söylemiştin?"

Bana öyle geldi ki, ruhumu bedenimden çıkarmaya gerçekten kararlıydı!

Kısaca güldü. "Üzgünüm."

"On parmağıma bahse girerim ki üzgün değilsin."

Sigren elimi tuttu ve parmaklarımı öptü. Bunu beni yatıştırmaya çalışıyormuş gibi usulca yaptı.

Elimle dudaklarını hafifçe dürttüm.

Dur! Bana sevimli Sigren'imi geri ver!

"Daha fazlasını yaparsan, sana vururum."

"Bundan daha fazlasını yaparsam kendimi tutamam, bu yüzden yapmayacağım."

Sigren ayağa kalkmama yardımcı olmak için belimi destekledi.

Önce uzanıyordu, şimdi ayaktaydı. Bana gerçekten çok sorun çıkarıyordu.

Ve kendi ağzıyla yapmayacağını söylese de hayal kırıklığına uğramış gibiydi. Bana sarıldı, sonra kulağımın arkasını ve boynumun açık ensesini öptü.

Dudakları cildime her dokunduğunda, gıdıklama hissettim.

"Omuzlarım üşüyor."

Sigren battaniyemi çekti ve gözlerimin içine bakarken vücuduma sardı.

"Şimdi geri dönmeliyim."

Kendimi battaniyeye gömerken sordum, "Ya genç bayan hala senin odandaysa?"

"Olmaz."

Sigren başını yana eğdi.

"O kadar ısrarcı olmayacak."

Daha sonra alnını hafifçe benimkine çarptı.

"Ayrıca, artık burada olmamın senin için iyi olacağını düşünmüyorum."

Sonra cömertçe dedim ki, "Sadece ellerimi tutarken uyumak istiyorsan burada kalabilirsin."

***