I Become The Wife of The Male Lead

Bölüm 16: Nazik ve Zalim

İkinci sura saldırı haberinin üzerinden birkaç gün geçmişti. Tabii ki, onu güvende tutmakla işimi düzgün bir şekilde yapmıştım.

O günden beri, Sigren ve benim aramda bazı ince değişiklikler oldu. Savaş büyücüsü olduğumu öğrendikten sonra Sigren artık bana alaycı davranmadı. Ama sohbet ettiğimizde bazen bana biraz karışık bir ifadeyle bakıyordu.

O kadar tuhaf mıyım?

Bu noktada Sigren'in yaraları da iyileşmişti ki bu iyi bir şeydi. Ancak, onu Heilon kalesinde tutmak için bahanelerimiz tükenmişti, aynı zamanda onu dördüncü sura geri göndermekten rahatsız oluyordum. Hala orada Sigren'e zorbalık yapan paralı askerler olacaktı. Orijinal hikayenin başına kadar onu korumaya karar verdiğim için bu soruna göz yumamazdım.

Ne yapmalıyım?

"Leydi Fiona." Koridorda yürürken bir hizmetçi beni çağırdı.

"Evet?"

"Dük seni ofise çağırdı."

"Hemen gideceğim." Hafifçe cevap verdim ve hemen ofise doğru yöneldim. Abel neden beni aniden aradı?

Bugünlerde canavarların surları istila etmeye çalışma sayısı azalmıştı ve bu benim zamanımı boş geçirmemi sağlıyordu. Kısacası, vücudumda fazla mana vardı, bu yüzden Abel'in neden birdenbire beni aradığını merak ediyordum. Bildiğiniz gibi, ben bir savaş büyücüsüyüm ve işim surları savunmak. Ancak ne zaman savaşa gitsem hep Abel'in yanındaydım - o beni yanında taşıyordu. Sanki kendim halledecek kadar güvenilir değilmişim gibi, bana güvenmiyormuş gibi geliyordu. Bu yüzden benden ne yapmamı isteyeceğini merak ediyordum.

Abel'in ofisinin kapısını çaldım.

"İçeri gel."

İzin alır almaz içeri girmek için kapıyı açtım. Abel masada oturuyor ve yığılmış belge yığınını gözden geçiriyordu.

"Beni ne için aradın?"

"Uzun bir konuşma olacak, o yüzden önce otur." Sessizce karşısındaki koltuğa oturdum.

"Fiona." Abel nadiren adımı söylerdi.

"Şifacıdan, duyduğum kadarıyla küçük adam iyileşmiş."

"Evet." Onu hemen mi tekmeleyecekti? Sigren'e zorbalık yapan paralı askerlerle nasıl başa çıkacağıma hâlâ karar vermemiştim.

"Bildiğin gibi, yabancıları kalemde tutmayı seven biri değilim."

"Tabii ki."

"Ve onu buraya getirdiğinde çocuğun kimliğini bilip bilmediğini merak ediyorum."

"......"

Abel, Sigren'in geçmişini kontrol etmiş gibi görünüyordu, bu da artık Sigren'in bir prens olduğunu bildiği anlamına geliyordu.

İfademi elimden geldiğince düzelttim ve hiçbir fikrim yokmuş gibi davrandım. "Sigren'in kimliği mi? Ne hakkında konuştuğundan emin değilim. Tek duyduğum Sigren'in paralı asker birliğinde ev işleri yaptığı."

Her şeyden önce sıradan bir soylu ailenin gayri meşru çocuğuydum. Sigren'in imparatorluk ailesinin gizli prensi olduğunu bildiğimi söyleseydim, kesinlikle şüpheli sayılırdım. Dediklerimi duyan Abel, aklımı okumaya çalışıyormuş gibi gözlerini kıstı. Ancak başımı hafifçe eğdim ve hiçbir şey bilmediğimi ifade etmeye çalışan bir gülümsemeyle nazik bir koyun gibi masum bir yüz takınmak için elimden geleni yaptım.

"Aslında senin varlığınla karşılaştırıldığında, o o kadar da önemli değil."

"Evet?" Bir dakika, konu neden bana döndü? 'Ama tabii ki benim gibi bir kız yoktu. Haha.'