Bu dünyanın kurtarıcısının elindeki korkunç ölümünden sonra ruhu sonsuz acıya mahkum edilen, son kötü adam "Fiona"nın bedenine sahiptim.
Sırf gayri meşru bir çocuk olduğu için kendi ailesi tarafından işkenceye maruz kalmıştı.
Böylece... romanın başl...
"Gerçekten o mu gönderdi?" iç çektim. Birkaç gün sonra gerçekten Livyia'nın çay partisine bir davet aldım.
Çay partisine tacize uğranabileceğim için gergin bir zihinle katıldım ama neyse ki olmadı. Partide sadece Livyia'ya yakın olan kızlar vardı. Ve bana bir tokat atacak kadar cesur olan o tür bir genç kız yoktu. Livyia da beni kendisi karşıladı.
"Umarım partiden rahat bir şekilde keyif alırsınız, Leydi Fiona."Livyia güzelce gülümsedi.
Orijinal olay örgüsünde Livyia sadece saf iyilik yapan bir kadın değildi. Bu yüzden bir an Livyia'nın ne düşündüğünü düşündüm ve sakince çay içtim.
Livyia kalabalığın konuşmasını yönetiyordu.
"Leydi Fiona'nın Dük Ernest ile bahse girdiğini duydum."
Genç bayanlar gözlerini geniş açtılar, kulaklarını sıktılar, bu sözlerle ilgilendiler.
"Siz Leydi Fiona mısınız?"
"Ne tür bir bahis?"
Tanrım, söylenti zaten dolaşıyor muydu? Yine de çok hızlı. Ama pırıl pırıl gülümsedim.
"Bu bir bahis değil. Bu sadece küçük bir söz."
"Bu nedir?" hanımlardan biri merakla sordu.
"Av yarışmasını kazanırsam, Dük Ernest Heilon'un varisi olduğumu resmen kabul etmeye söz verdi."
Dürüst olmak gerekirse, Dük Ernest'in Heilon ailesinin işlerine karışması komikti. Ancak, o adamları önceden ikna etmeseydim, sabotaj daha da zahmetli olurdu. Sadece müzakere etmek daha iyiydi. Ve söylentilerin ne kadar hızlı yayıldığını görerek Dük Ernest bu bahsin zevkini almış gibi görünüyordu. Görünüşe göre bunu asil sosyal çevrelere yaymaya karar verdi. Başarısız olacağımdan çok emindi. Ama yine, dediğim gibi, bu şeylerle başa çıkmak daha kolay ve çok daha iyiydi. Bunu kesinlikle memnuniyetle karşılıyorum. Böyle yayılan söylentilerle, gelecekte resmi toplantıda geçen seferki gibi bana bahse giremezdi.
"Kazanmak mı? Tehlikeli değil mi?"
"Bir canavar, korkutucu."
Eh, asil hanımların savaşın kendisinden uzak bir hayatı vardı. Yani tepkileri mantıksız değildi.
"Evet, aslında çok gerginim. Umarım hanımlar beni destekler."
"Kesinlikle!"
"Ailenin varisi olarak tanınmak harika."
Evet, henüz bir büyücü olduğumu açıklamadım. Bir sır değildi sadece, nasıl söyleyeceğimi bilmediğim içindi. Ayrıca, sohbet eden bayanlarla çevriliyken konu dışı bir hikayeyi gündeme getirmek istemedim.
"Ah, Leydi Fiona. Bir sorum var."
"Bu nedir?"
"Bu sadece duyduğum bir söylenti. Heilon'da yaşayan çok korkutucu bir büyücü olduğunu söylediler."
Pardon?
"Ah, bunu ben de duydum!"
"O güçlü ama çok acımasız ve sinirlendiğinde fırtınaları ve şimşekler mi yaratıyor?"
Sakince gözlerimi kırptım. İçten güldüm. Heilon'da yıldırım çarpabilen tek büyücü bendim. Benim söylentim olabilir mi?
"Canavarları katlederken güldüğünü ve karayı bir kan denizine dönüştürdüğünü duydum."
Ack! Bunu daha önce hiç yapmadım!
Görünüşe göre, başkent Heilon'dan uzak olduğu için, çeşitli söylentiler karışık ve yozlaşmış bir durumda aktarılmış gibi görünüyordu.
Bu arada hanımlar gözleri parıldayarak bana baktılar.
"Söylenti gerçek mi?"
O masum gözler bana odaklandığında çok külfetliydi. Bu durumda, "haha, bu benim!" diye cevap verecek olsaydım, açıkçası hayatımın geri kalanında bu saf bayanlarla yakınlaşamazdım. Akranlarımı şimdiden korkutamıyorum. Geleceğim için sosyal dünyaya uyum sağlamalıyım.
Bu yüzden gelişigüzel güldüm.
"Aslında bunu bilmiyorum. Ama bu sadece bir söylenti değil mi?"
