93.
Ancak tam bu sırada Xie Qingcheng'i çok derinden etkileyen bir şey gerçekleşti.
Son yıllarda yurt içinde bilinen üç Psikolojik Ebola vakası vardı. Bunlar arasında Vaka #3 özel bir hastanede izlendi ve tedavi edildi.
Ve tam da bu dönemde Vaka #3 aniden öldü.
Ölümünden önce delirdi, öz-farkındalık duygusunu tamamen kaybetti ve hatta sürekli yatağının yanında durup ona bakan babasını kazara öldürdü.
Bunu öğrendikten sonra Xie Qingcheng uzun süre şaşkınlık içinde oturdu.
Onun dışında 3 numaralı vaka ise hastalığa en uzun süre direnen hastaydı. Xie Qingcheng, araştırma ekibini kısaca takip etti ve bir süre tedavisini denetledi.
O zamanlar Vaka #3 hala normaldi, öyle ki Xie Qingcheng yenilmeyeceğini bile düşünüyordu.
Ama sonunda yine de öldü.
Kan, çiçek açan sayısız kırmızı örümcek zambakları gibi hasta odasının her yerine sıçramıştı.
Güvenlik kameraları, alevlenmesinin ortasında Vaka #3'ün tamamen dengesiz bir deli gibi öz babasını dişleriyle parçaladığını gösterdi. Yalnızca bulanık görüntülere dayanarak, videoyu izleyen birine bu hastanın bir insan olduğu önceden söylenmemiş olsaydı, onun vahşi, et yiyen ve kan emen bir canavar olduğunu düşünebilirdi.
"Babasını hiç tanıyamadı."
"Babası sürekli adını bağırıyordu ama bu tamamen işe yaramazdı."
"Gerçekten çok korkunç..."
Xie Qingcheng o videonun içeriğini defalarca hatırladı, başkalarının ona anlattığı detayları hatırladı.
Sonunda Vaka #3'ün hala aklı başında olduğunu ve acıya boyun eğecek birine hiç benzemediğini hatırladı.
Vaka #3 zaten terminal aşamasına ulaşmıştı, bu nedenle Amerika Birleşik Devletleri'nden yeni geliştirilen ilaç onun durumunu hafifletemedi.
Ama Xie Qingcheng'in hâlâ bir seçeneği vardı... hâlâ bir şansı vardı.
Sonunda Vaka 3 ve babasının cenaze töreninin sona erdiği gün Xie Qingcheng, Qin Ciyan'a geldi ve şunları söyledi:
"Laoshi, Yeni ilacı almaya hazırım."
Her şey doğru yola dönmeli.
Her şey yine de doğru yola dönebilirdi; bu başlı başına kaderin ona bahşettiği bir iyilikti.
Xie Qingcheng bu son derece etkili ilacı almaya başladıktan sonra zihninin artık eskisi kadar çevik olmadığını hissedebiliyordu.
Ancak sağlığı ve gücü yavaş yavaş vücuduna geri dönüyor gibiydi.
Bir gün sırtına kum torbası bağlayarak beş kilometrelik kros koşusunu bitirdikten sonra nihayet artık sabırlı olmadığını anladı.
O, Xie Qingcheng'di.
Yıllar önce, gelecekte bir gün polis saflarına girebileceğini ve Xie Qingcheng olarak bir memur üniforması giyebileceğini hayal etmişti.
Ancak ne yazık ki fiziki gücünü geri kazanmış olsa da aradan geçen yılları toparlayamadı.
İlk hayali çoktan onu sonsuza kadar unutmuştu. Şu anki gerçekliğinde eğitimini tamamlayacak, mezun olacak, psikiyatrist olacak ve ardından bu yaşamını sakin ve huzurlu bir şekilde geçirecekti.
O zamana kadar çok fazla sorun çıkarmak istemiyordu ve bu kadar çok farklı girişimi destekleyecek zihinsel dayanıklılığa da sahip değildi.
Xie Qingcheng, kalan tüm enerjisini akıl hastalıklarını ortadan kaldıtmaya harcamayı planladı.
