ÖTEKİ

66. Bölüm

"Onu Çukur'a götürüyor olamazsın." dedi Zhaur'a Ul'na karşısına dikilmiş gibi bakan Jeff.

Fia da hayalet görmüş gibiydi. "O bir insan."

"Ah, kesin götürecek." diye mırıldandı Nhaum parmaklarını sallayıp buradan sadece ucu görünen dalgaları şekillendirirken.

Ejaronn hemen yanımda bekliyor, köpekleri izlerken çenesini okşuyordu. "Götürmese şaşardım."

Herkes kendince yorumlarda bulunuyordu.

Tanrılar bahçedeydi, generaller dizilmişti ve Greg ile Mikas Zade'e bunun saçmalıktan ibaret olduğunu söylüyordu. Shade ise arkadan el işaretleriyle doğru yolda olduğunu belli etmeye çalışıyordu.

Ben mi?

Ben yemeğe oturduğumuzdan beri ruhum çekilmiş gibi davranıyordum.

Çukur'a götüreceğim derken şaka yapmamıştı.

Zade ne zaman böyle büyük konularda şaka yapmıştı ki?

"Camira," Uzattığı eline sanki bana kılıç çekmiş gibi baktım. Bir adım geri gittim, Ejaronn'a çarptım. Omuzlarımdan tuttu. Zade neyden kaçtığımı anlamamış gibi baktı ama tabii ki biliyordu, aklınca dalga geçiyordu.

Ejaronn beni ileri ittirdi.

Jeff öne çıktı.

"Kıza aklını kaçırtacaksın."

Zade'in sesinde bunca olaya -sabaha- rağmen eğlence esintileri vardı. "Onun benim eşim olduğunu arada unutuyorsun Jeffrey."

Jeff parmağını kaldırdı. "Unutmadığım şey senin ne kadar vurdumduymaz, fevri olduğun ve herkesi kendin gibi sandığın. Eşin söz konusu olduğunda da aynısını yapacak kadar aptallaşabiliyorsun."

Diethar ve Daena uzak köşelerde yan yana duruyor olsa bile Jeff'in sözlerinden sonra ikisi de kafasını kaldırdı.

Onların garipsediği hakarete Zade neredeyse kahkaha atacaktı. "O benim eşim Jeffrey."

"Onu ben büyüttüm ve sayende aklını birden çok kez kaçırdı. Çukur'a tanrılar bile girmiyor. Hissettirdiklerinden dolayı!"

"Sence Mira'ya bunu yapar mıyım?"

"Evet?"

"Hayır. Çukur'a benimle kala kala çoktan alıştı. Çukur düşündüğünden de karmaşık bir yapı."

"Biliyorum!"

"Bilmiyorsun. Cusca," dedi ve göz devirdi. "Haydi Camira."

Kıpırdamadım.

"Camira!"

Ejaronn bir kere daha ittirdiğinde ona doğru yalpaladım ve çatal dilli Zhaur'u ilk defa görüyormuş gibi baktım. O çığlıkla neler yapabileceğimi merak ediyordum. Anahtarın bir gücü vardı, bunu kullanabilmeyi diliyordum ama şu an hepsinden vazgeçmiştim.

Eşimin nerenin efendisi olduğunu görmek benim kabusumdu.

Zade beni elimden çekip artık nefret ettiğim köpeğe götürürken Rennala evin kapısının önüne çıktı. Bir an göz göze geldik.

Saklamak istiyormuş gibi tebessüm etti.

Korkaksın.

İnsanım!

Korkak bir insansın.

"Kapa çeneni Ul'na!" Bağırdığımda Zade omzunun üstünden bana baktı. Durmadı, vazgeçmedi, beni Zhaur'un tepesine bindirdi. Aşağı atlamak istiyor gibi eğildim ama beni bir daha bindireceğini bildiğim için atlamaya çabalamadım. "Sana yalvarmamı istiyordun. Pekala, yalvarıyorum. Sen kazandın."