Karantina Serisi

24.Bölüm : Ayrılmayacağız.

24.Bölüm : Ayrılmayacağız.

Güzel bir gün, ciddi anlamda bu güzel bir gün. Uzaktan bakılırsa bu sabah okula gidip cesedi sakladığımız yerde bulamayınca büyük bir şok yaşadık. Okulun her yerini aradık, kameraları incelemek için kamera odasına bile girmeye çalıştık, ama hiçbir şey elde edemedik. Belki berbat halde olmamız gerekiyor. Ama olmamaya çalışıyor, buhran havasına girmemeye çalışıyoruz. Bir şekilde psikolojik olarak kötü etkilenmemeye çalışıyoruz.

''Ben Mert'leyim!'' Burak'ın heyecanlı sesiyle birlikte düşüncelerimden sıyrılmaya çalıştım.

''Onur, Zeynep seninle. Sen ikimizden iyi oynadığın için eşitlenmiş oluyoruz.'' Ama sıyrılamadım. Onlar konuşurlarken bile aklım okulda. Ya başımız belaya girerse? Bundan da öte ortada genç bir kız var.

''Zeynep?'' Mert'in koluma dokunmasıyla birlikte hafifçe sıçradım oturduğum armut koltuktan. Üçü birden bana dönünce yutkundum.

''Biliyorum, ayakta kalmaya çalışıyoruz ama şuan biraz detaylı düşününce kafam çok karıştı. Bu zamana kadar hiç düşünmedik... ama sizce de garip değil mi?''

''Ne garip değil mi?'' Mert'e döndüm.

''Kızı arayan kimse yok. Kızın öldüğü duyulmadı bile. Bu kızın arkadaşları yok mu? Annesi babası? Bu kızı arayan kimse yok mu? Biz sakladık, o günden beri ortalıkta yoktu ve bir kişi bile kızı aramadı!''

O an gergin bir sessizlik oluştu. Neredeyse arkada gerilim müziği açılsa ortama uyacaktı.

''Bir şey söyleyeceğim... aklıma bir şey geldi ama fazla gerilim filmi izlediğim için beynim böyle şeyler üretiyor olabilir. Bu kızı öldürüp okula getirmiş olabilirler mi? Yani okulla hiçbir bağı olmayan bir kız olabilir mi?''

Onur birden Burak'a döndü,

''Hayatında ilk defa mantıklı bir şey söyledin. Mantıklı, ama neden? Biri bunu neden yapar? Kızı zaten alıp götürdüler, o zaman getirme amaçları neydi? Şu durumda okulda bir cesedin olduğuna dair hiçbir kanıt yok. Kan izleri, kamera görüntüleri. Hiçbir şey yok, eğer kız da okuldan değilse kızın okulda bulunmasının amacı neydi? Bir amaç olmalı... Babama karşı yapılmış bir karalama hareketi derdim. Ama şuan hiçbir şeyi ispatlayamazlar. O zaman bu insanların amacı ne?'' Şaşkınlıkla söze girdim,

''Tüm bu olay planlanmış olabilir mi? Hastalık tehlikesi, karantina, elektrik, ceset? Ama ne için?''

Birkaç dakika sessiz geçti. Playstation'dan oyunun müzik sesi efsanevi bir sahnenin ortasındaymışız gibi çalarken aklımda bir sürü düşünce uçuşuyordu. Birden elimi montumun cebine attım. Daha önce cebimde bulduğum notu çıkardığım gibi iyice açarak ortaya koydum.

''Bu ne?'' Burak'ın heyecanla nota doğru eğilmesiyle birlikte açıkladım,

''Cebimde bulduğum not, daha önce okumuştuk. Belki şimdi daha mantıklı gelir...'' Dördümüz birden nota doğru eğildik,

Görmek istiyorsan gerçeği,

ışığa ihtiyacın var,

ışık istiyorsan ateşe.

Ateş istiyorsan baruta.

Ama ateşini büyütmek istiyorsan,

barutunu uzakta tutamazsın.

Bu ateş büyüyecekse eğer,

barut senin yanında olmalı.

Ateşini fazla uzakta arama,