''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?''
---
Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı...
"Hadi uyan, bugün seni kahvaltıya götürüyorum." Gözlerimi odaya sızan güneş ışığıyla birlikte araladığımda saatin normal uyanma saatime göre erken olduğunun farkındaydım. Onur ise çoktan uyanmış ve hazırlanmıştı, benim aksime çok da enerjik görünüyordu. Gözlerimi ovuşturup ona şaşkınlıkla baktığımda bana hayranlıkla bakıyordu.
"Hadi, ne giyeceksin diye düşünmene de gerek yok üstelik. Ben her şeyi hazırladım..."
"Neden?" diye soruverdim bir anda şaşkınlıkla, "Yoksa bugün özel bir gün mü? Ben mi unuttum? Onur özür dilerim... Bu aralar her şeyi unutuyorum..."
"Hayır, hayır güzelim... Unuttuğun hiçbir şey yok. Sadece kahvaltıya gidiyoruz, bu kadar. Hadi, gel sana yardım edeyim."
Beni kolumdan tutup dikkatlice kaldırarak yatağa oturttu. Ben gözlerim kapalı bir şekilde uyuklamaya devam ederken üzerimdeki geceliği çıkarıp üzerime yeni bir elbise geçirdi. Gözlerimi aralayıp baktığımda bu elbisenin beyaz, uzun ve omuzları düşük bir elbise olduğunu gördüm. Yani hiç de benim tarzım olmayan bir elbise.
"Bunu sen mi aldın?" diye sordum şaşkınlıkla. Başını salladı.
"Evet... Beyazın sana çok yakışacağını düşündüm. Bir de bu babetleri aldım." Onur taba rengi babetleri ayağıma geçirip iplerini bileğime bağlarken aynada kendi görüntümle karşılaştım.
"Benim yüzüm şişkolaşmış, fark ettin mi?" diye sordum hüzünle. Onur gülerek başını kaldırdı.
"Eh, biraz... Ne güzel işte sen kilo aldıkça evrende yer kaplayan Zeynep artıyor. Bundan daha güzel bir şey olabilir mi?" Gülerek koluna vurdum ve dikkatlice ayağa kalktım.
"O zaman sen içeri git, ben hafif bir makyaj yapıp saçlarımı düzeltip geleyim..."
"Tamam, ben içeride bekliyorum..." Onur odadan çıkar çıkmaz aynamın karşısına geçip dudağıma hafif bir ruj sürdüm. Gözlerime beceriksizce eyeliner çektikten sonra kirpiklerimi rimelle dolgunlaştırdım ve biraz da allık kullanarak yüzüme renk verdim. Makyaj konusunda ne kadar beceriksiz olduğumu görüp kendimi tebrik ettikten sonra uzun ve düz saçlarıma aceleyle yine beceriksizce bir fön çektim.
