''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?''
---
Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı...
Yukarıdaki müziği açmayı unutmayın, iyi okumalar dilerim^^
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
12.Bölüm : Yağmur. *Dünya karşılarında, gece ise onların yanındaydı..."
---
"Ben senin amcanım Zeynep..."
"Ben senin amcanım..."
"Amcan..."
Kafamın içinde dönüp duran bu kelimeler hayatımın bana sunduğu yeni bir şokun temelindeki kelimelerdi. Ender'in kardeşi olduğunu öğrendiğim bu adam benim amcamdı. Bu zamana kadar öğrendiğim ve kalbimi bu kadar yavaşlatan bütün gerçekler geçti aklımdan. Annem ve babamın gerçekten annem ve babam olmaması, gerçek babamın Ender olması ve şimdi de karşımdaki adamın benim amcam olduğu gerçeği... Bu yolculuk en başından beri gerçek Zeynep'e doğru giden yolculuktu, kim olduğuma doğru giden bir yolculuk...
"Farkında mısın bilmiyorum, çenelerimizin şekli aynı..." diye mırıldandı yüzümü hayranlıkla izlerken.
"Ben..." dedim sessizce, "Fark etmedim. Umrumda da değil. Bakın, Ender ve onun ailesi benim umrumda bile değil. Benim bir ailem zaten var. Annem, babam, amcalarım, dayılarım, halalarım, teyzelerim, anneannem, babaannem, dedelerim ve kuzenlerim... Başka bir aileye ihtiyacım yok." Sonra durdum, gözlerim hüzünle pencereye doğru dönerken sessizce konuşmaya devam ettim,
"Benim tek bir hayalim var. O da aileme geri dönmek. Benim kocaman bir ailem var, bensiz perişan olduklarına eminim ve ben de onlarsız perişan haldeyim. Tek isteğim onların yanında olmak..." Başını hüzünle eğdi. Sonra tereddütle yüzüme baktı.
"Bu senin içinde bir şeyleri değiştirir mi bilmiyorum Zeynep... Ama bilmen gereken bir şey daha var."
"Nedir o?" diye sordum kaşlarım çatılı bir şekilde.
"Benim seni ve Gece'yi buraya getirmemdeki tek sebep Ender'in babasını buraya çekmek değildi..."
"Neydi?"
"Sizi korumaktı..." Yüzüne anlam vermeye çalışarak baktım.
"Ne demek bu?"
"Bak Zeynep... Ender'i yeterince tanıyor musun?"
"Evet... Maalesef onu tanımak zorunda bırakıldım. Onu tanımak zorunda bırakıldık..." Başını salladı.
"Pisliğin teki olduğunu biliyorsun, ne kadar kötü olduğunu biliyorsun. Değil mi?"
"Evet."
"Ender'i her şeyiyle hayal et, her ayrıntısıyla. Sonra onu yirmi ile çarp... Karşına çıkan sonuç Ender'in babası olacak. Ve korkmaman için sana buraya geldiğinden beri hiçbir şeyi anlatamasam da dedenin seni bulmak istemesinin sebebi seni korumak değildi. Oğlunu senin öldürdüğünü düşünüyor ve seni bulup intikam almak istiyor."
