''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?''
---
Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı...
Merhaba^^ İyi bayramlar, size bayram hediyesi iki bölüm getirdiim^^
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
17. Bölüm : Burası benim evimdi...
*Ve ben artık evimdeydim.*
Konserden sonra derslere girmedik. Akşam Onur'da kalacağım için eve gidip evi toplamak, eşyalarımı hazırlamak istedim. Onur beni kapının önünde bekleyeceğini söylese de onu evine yollayıp beni akşam almasını söyledim. Saatlerdir evi temizliyorum, ve kafamda tek bir soru var : Yarın baloya gitmeli miyim? Onur'u Hazal'la tek başına bırakmak istemiyorum ve tabi Rüzgar'a karşı büyük bir sorumluluk hissediyorum. Ona haksızlık etmek istemiyorum. Bugün konserden sonra onunla konuşmadım, konuşamadım. Ama yarını heyecanla beklediğini biliyorum. Sıkıntıyla yatağıma oturdum ve telefonumu çıkardım. Rüzgar'ı arayıp sıkıntıyla telefonu açmasını bekledim,
"Alo, Zeynep. Nihayet."
"Selam..." diye mırıldandım suçluluk hissederek.
"Okulda yanıma gelmedin."
"Yağmurda çok ıslandım. Hemen eve dönmek zorunda kaldım."
"Anladım, evet... Bugün olanlar neydi böyle? Barıştınız mı?" Derin bir nefes aldım.
"Sanırım barışıyoruz. Yani... aramızda ne olur bilemem. Ama her şey yumuşadı. Özür dilerim, sana öyle davranmak istemezdim."
"Önemli değil. Sevindim. Merak etme, sana aşık değildim zaten. Hatta yaptığım çoğu şeyin sebebi Onur'u kendine getirmekti. Çünkü dediğim gibi, ben insan sarrafıyım. Onun gözlerinde seni, senin gözlerinde onu gördüm. Ortalığı biraz kızıştırayım dedim, yoksa bu noktaya geleceğiniz yoktu." Şaşkınlıkla kaşlarımı çattım.
"Yani... onu kendine getirmek için mi benimle yakınlaştın?"
"Yani aslında senden hoşlanmadım değil. Ama sen ona aşıksın Zeynep. Bu her halinden belli. O yüzden hislerimi geride tutuyordum, sana kapılmama izin vermiyordum. Sanırım sizi bu hale ben getirdim." Gülümsedim.
"Katkın oldu. Teşekkür ederim."
"Peki balo? Baloya birlikte mi gideceksiniz?"
"Hayır. Sana bir söz verdim ve onu tutacağım. Baloya birlikte gidiyoruz."
"Onur buna ne tepki verecek?"
"O da Hazal'la gidiyor... Bir tepki vermeyecek yani."
"Bak görürsün, yarın akşam Hazal'ın ya da benim değil, sizin geceniz olacak. Yaz bunu bir yere. Seve seve izleyeceğim." Gülümsedim.
"Umarım..."
"Elbise aldın mı peki?"
"Hayır almadım. Bilmiyorum... Geçen sene dayımın düğününde giydiğim güzel bir elbisem var. Belki onu giyerim. Düşüneceğim..."
