''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?''
---
Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı...
Yukarıdaki müziği açalım ve oy kullanmayı unutmayalım :')
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
14.Bölüm : Anne. *Bir gün güneş beklenenden erken doğacaktı...*
(Yazarın Anlatımıyla)
"Daha hızlı gitmiyor mu bu beyinsiz araba!" Onur kendinden geçmiş bir halde direksiyondaki babasına bağırırken gözleri önlerinde hızla ilerleyen o arabadaydı... Onları gözden kaybetmeye o kadar yakınlardı ki Onur Zeynep'i bir kez daha kaybedecek olmanın acısına şimdiden girmişti. Rıza ise Zeynep'in onun kızı olabileceği ihtimaliyle yanıp tutuşuyordu. Direksiyonu ellerinin arasında öyle sıkı tutuyordu ki öfkeden direksiyonu yerinden çıkaracaktı... Oysa o gün de şans onlardan yana değildi, başlayan yağmur önlerini görmelerini zorlaştırırken bir küfür de Rıza savurdu. Yağmurun ve rüzgarın arasındaki hengamede bir anda Ender'in arabası gözden kaybolunca Onur arabanın kapısına bir yumruk savurdu.
"Kaybettik!" diye bağırdı, "Onu o yalancı şerefsizle bıraktık!"
"Sakin olmalıyız sakin olmalıyız!" diye bağırdı Rıza öfkeyle.
"Anlamıyorum bu adamların plakaları ortada her şeyleri ortada kimse nasıl bulamıyor bunları! Hani nerede senin arkadaşların, nerede senin dostların!" Onur tüm öfkesini babasından çıkarırken Rıza arabayı ani bir manevrayla ters yöne sokarken yağmurdan birbirlerini bile zor duyuyorlardı.
"Adam her Allah'ın günü farklı plaka kullanıyor Onur! Anladın mı? Sahte plakalar!" Sonra Rıza hızla ters yönde ilerlerken bir saniyeliğine duraksadı,
"Ama ben Ender'i tanıyorsam... Bizi kendisine o çağıracak." dedi öfke içinde.
"Eğer bizden istediği bir şey olmasaydı Zeynep'i alıp gitmezdi..." O sırada Onur içinde tuttuğu sorunun içinden taşmaması için dudaklarını önce araladı sonra tahammülsüzce kapattı.
"Eee o bizi arayana kadar Zeynep onun elinde mi kalacak!"
"Zeynep'e zarar vermeyecek. Bu kadar aptal olamaz." Onur bu cümleden sonra az önce içine attığı o soruyu tahammülsüzce dışa vurdu bir anda,
"Bana söylemediğin bir şey var." dedi sorusunu direkt sormaya cesaret etmeye korkarak. Rıza yutkunup titrek bir nefes aldı.
"Ne?" diye sordu. Oysa Onur'un neyi kastettiğini çok iyi biliyordu.
"Bana annemle olan hikayeni anlatırken anlatmadığın bir şey var!" dedi tahammülsüzce. Rıza pes edercesine nefesini verdi.
"Evet," dedi, "Var..." Onur korkuyla babasının yüzüne baktı. Rıza ise gözlerini yoldan ayırmıyor sadece önünü izliyordu.
