Kara Kutu

1. Sezon: Her Şeyin Farkında

       Kader mi, yoksa şans mı insanların geleceğini belirler? Artık tükendiğimi ve ölümün kollarında olduğumu düşündüğüm o anlar da beni koruyan hangisiydi? Şu an her yanı küf kokan bu ahşap gemide, her şeyin farkında olarak, biçare halde olmama neden olan hangisiydi? Bu yazdıklarımı sana kadar ulaştıran hangisiydi? Her neyse. Aklımda ki, cevabı olmayan onlarca sorudan bir kaçı işte. Beni dinleyecek yeterli zamanın varsa söylemeliyim ki fazla vaktim kalmadı ve sanırım aklımı kaçırmadan bir kaç gün daha dayanabilirim. Ardından neler olabileceği hakkında hiç bir fikrim yok.
      Peşimde birileri var ve çoğu da karşıma geçip hiç düşünmeden tetiğe basabilecek kadar gözü dönmüş insanlar. Elimde olmadan işlerine burnunu soktuğum o kadar çok insan var ki. Gerçi hepsi onlara yaşattıklarımı haketmişlerdi ve intikam için beni arıyorlardı. Bu kirli insanlar hakkında öğrendiğim çok fazla şey var ve şimdi yaşadıklarımı başkalarının da bilmesini istiyorum.

      Doğum günlerini hatırlamak gibi bir alışkanlığım hiç olmadı ama tahminime göre otuzlu yaşlarımın başında olmalıyım. Saçlarım, yüz hatlarım, vücudum sokakta gördüğüm insanlardan farksızmışım gibi hissettiriyor ama onlardan bir farkım var. Gözlerim. Onların kömür kadar kara olduğundan eminim. Çünkü aynaya her baktığımda o koyulukta kayboluyorum. Sanki orada birinin de beni izlediğini ve bedenimi ele geçirmek istediğini düşünüyorum.
       İlk başlarda beni ürkütüyordu ama
kontrolün artık bende olduğunu anladığımda ondan korkmamaya başladım. Bazen onunla alay ettiğim bile olurdu. Ama ne yapacağımı bilemediğim zamanlarda kontrolü ona vermekten de çekinmezdim.

      Galiba şu an bu halde olmamın nedeni onun yaptıkları. Ya da yaptırdıkları desem daha doğru olur. Hayatım boyunca beni yalnız bırakmadı. Şu anda da yanımda olduğunu hissedebiliyorum ve bunun için ona teşekkür mü etmeliyim yoksa tam tersi, ona lanet mi okumalıyım bilmiyorum. Hayatta kalmamı sağlayan da, hayatımı bitirecek olan da onun verdiği kararlardı. İşte benim, sokaklarda her gün görebileceğin insanlardan en önemli farkım bu. Yalnız olsam bile asla tek başıma hareket edemem.

       Sana bir soru sormak istiyorum. Güvende olmak nasıl bir duygu? Güvende olmak ve seni her zaman koruyan birilerinin olması... Ne zaman bir şeylere ihtiyacın olsa haber verebileceğin insanlar. Annen, baban, diğer sayısız akrabaların, arkadaşların...Arkadaş? Hayatımı hep yalnız biri olarak geçirmedim tabi. Hiç çekinmeden güvenebileceğim iki gerçek ve şanssız dostum vardı. Şanssız diyorum.

      Çünkü beni tanımışlardı.