Back To Yourself

#9 Marcus

Siedziałem na moich pierwszych zajęciach, odliczając czas do ich zakończenia. Nie mogłem się skupić na nudnym gadaniu profesora, dlatego myślałem o zdarzeniu, które miało miejsce przed wykładem. Na samo wspomnienie Kylie w błocie. Nie. Na wspomnienie "wściekłej Kylie w błocie" wybuchnąłem śmiechem. Nagle wszyscy w sali zwrócili wzrok na mnie, a profesor przerwał wykład.

- Może nam pan wytłumaczyć, panie Walker co pana tak rozśmieszyło? - mężczyzna założył ręce na klatę. - Pośmiejemy się razem z panem, mam tylko nadzieję, że nie ze mnie.

- Yyy... Nie, profesorze. Nie tym razem, choć wie profesor, co sądzę o pana fryzurze - po sali przeszedł szmer śmiechu. Fryzura naszego profesorka była jak gniazdo ptaka. Na czubku głowy nie miał włosów, dlatego zaczesywał tam, te które zostały jeszcze z przodu.

- Cokolwiek. Proszę nie przeszkadzać, a najlepiej wyjść.

- Posłucham wykładu do końca, ale dziękuję za dobre chęci - uśmiechnąłem się sztucznie.

Mężczyzna kontynuował dalej, ale na szczęście po 10 minutach, zajęcia się skończyły. Wyszedłem z pomieszczenia i zobaczyłem, że Ethan właśnie się witał z Zoey, dlatego podszedłem do nich.

- Hej, piękna - dałem jej buziaka w policzek.

- Nie zapędzaj się tak rumaku - uśmiechnęła się.

Doszedł do nas też Matt i kilku innych ziomków. Zoey w ogóle nie wyglądała na przejętą tym, że otacza ją sześciu chłopaków. Nawet sprawiała wrażenie, jakby była w swoim towarzystwie. Nagle do dziewczyny podeszła Kylie, witając ją. Trochę wyschła, ale błoto cały czas się odznaczało na jej spodniach. Zoey podała jej torebkę, w której zapewne były ubrania na zmianę.

- Co ci się stało? Jakoś ja dotarłam tu i prawie nie jestem mokra.

Nagle brunetka spiorunowała mnie wzrokiem.

- On się stał. Może też bym dotarła sucha, gdyby nie wjechał w kałużę obok mnie - prychnąłem na te słowa.

- Zoey, kochana, powiedz tej małej jędzy, że gdyby wsiadła do mojego samochodu, to na pewno nie wyglądałaby jak świnka.

- Ty dupku! Nie jestem jędzą!

- Gdyby nie była jędzą, to by się ze mną umówiła - założyłem ręce na klatę.

- Hyh... Nie łaska już mówić do mnie? Musisz komunikować się przez Zoey?

- Powiedz jej, Zoey, że to ona mi zabroniła rozmawiać z nią, no chyba że o projekcie.

- Kochani, wyglądacie tak słodko zwłaszcza, że jak to mówią: kto się czubi ten się lubi - wtrąciła Zoey.

Wszyscy stojący z nami uśmiechali się i kiwali głowami.

- Dzięki, moja najukochańsza przyjaciółko - Kylie powiedziała z sarkazmem i przewróciła oczami, miała już odejść, ale coś ją zatrzymało. Odwróciłem wzrok od brunetki i zobaczyłem idącą w naszą stronę Ashley. Zbliżyła się do Kylie i zmierzyła ją surowym spojrzeniem. Nie wiedziałem, co zamierzała zrobić. Nagle podeszła do mnie i zarzuciła ręce na moją szyję. Nie zdążyłem zareagować, kiedy jej usta połączyły się z moimi, namiętnie całując. Natychmiast ją odepchnąłem, zastanawiając się, co ona w ogóle robi.

- Co ty odpierdalasz?! - warknąłem.

W tym momencie zorientowałem się, że Kylie pośpiesznie zmierzała w przeciwną stronę. Uświadomiłem sobie, że ona też nie była obojętna w stosunku do mnie. Już miałem zamiar biec za brunetką, ale przede mną cały czas stała Ash. Byłem tak wściekły na nią, że bałem się, że przekroczę granicę.