Stalker

144.1

Ben iyi değilim.
Bir fenalık geliyor bana.
Çocuğa naber dedim.
Naber.
Beş harfli bu şey dünyadaki en korkunç kelime olsa gerekti.

Çocuk bile şok oldu, bana 'nedir bu yaratık' bakışıyla bakıyor.

"Yani şey demek istedim..."

Cebime tesadüf eseri koyduğum için şükrettiğim beş lirayı çıkardım. O kelimeden sonra bu iş yürümezdi artık.

"Bana da bastığın için tşk."

Çocuğun avucuna parayı sıkıştırıp arka bölüme kaçtım.
Götüm kadar otobüste nasıl kaçacaksam gerçi.

Omzuma dokunan el ile lanet olası klasik senaryo is coming diyerek yüzümü döndüm.

"Saçmala şunu al lütfen. Alt tarafı bir akbil."

Kollarımı kavuşturdum ve hafif diklendim. Çünkü çocukta güzel boy orta şeker pos vardı.

"Sana bir şey soracağım ve doğru cevaplayacaksın tamam mı?"

Tek kaşını kaldırıp başını salladı.
Cameron Dallas çakması bir tipi vardı ya eriyorum amk.

"Aynı şeyi ben yapmış olsam parayı verecek miydin vermeyecek miydin?"

İki saniye düşündü. Sonra da cevap verdi.

"Evet verirdim."

Eee o zaman dercesine omuzlarını silktim. Ters psikoloji her zaman işe yarardı.

"Peki ben sana bir şey sorsam?"

Başımı salladım. Hodri medyan güzelliq.

"Ben sana parayı versem sen alacak mıydın?"

Goddammit.

"Asla."

Yüzüne bir gülümseme yerleşti. Cidden o kadar güzel sıralanmıştı ki dişleri. Bir de güldüğü an gözleri parlıyordu. Ben daha ne kadar direneyim.
Çocuk beni kapak yapmış ama tek düşündüğüm gülüşü.
Aferin.

Aden iki saniye erkek görüp de ağzından salya akıtan kızlara dönüşme. Seni senelerdir boşuna mı sert bir kişilikle büyüttüm ben. Nankör.

"Zekiceydi. Ama ben almam deseydim sen pes edecek miydin?"

"Bu konuşma sonsuza kadar sürecekmiş gibi geliyor."

Samimi bir gülümseme yerleştirdim yüzüme. Kibar bir beyefendi maşallah maşallah.

"Seninle sürecekse problem yok."

Şükür ki bunu sessiz söyledim. Abazalık seviyemi bu tatlı çocuğun duymasını istemezdim.

Peki neden salak salak sırıtıyor lan bu?

"Namusum tehlikede gibi hissediyorum."

Hasiktir.

İnsandışı bir şekilde öksürmeye başlayarak bu boktan durumdan nasıl kurtulabileceğime dair fikirler üretmeye çalıştım.

Gerizekalıyım ya. Direk gerizekalı.

"İyi misin?"

"Hayır."

Bana pek de inanmış gözükmüyordu. En azından yamuk gülümsemesi öyle söylüyor.

"Neyse ya cidden teşekkürler."

Bir kez daha hiçbir şey olmamış gibi gülümseyip kulaklıklarımı çıkardım.
Kulaklık beni kurtarma potansiyeli olan tek şeydi.

Sıçıp sıvamıştım ya.