Stalker

144.6

Eeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee-hehehe.
Sıçtım.

"Açıkcası aynı şey benim için de geçerli."

Gerçeği reddecek değildim. Çocuk rüyalarıma bile girmişti. O saçma sapan rüyayı hatırlatmama gerek yok herhalde.

"Benimle çıkar mısın?"

"Hoşt tövbe bismillah."

Sıçtım demiş miydim?
Şimdi sıçtım çarpı otuzsekizbindokuzyüzonbeş diyorum.

"Şaka yaptım."

Otuz iki diş sırıttı.
Tırsmaya başlamıyorum desem yalan olur.

"Seninle tanıştığıma çok memnun oldum lakin ben şu köşeden tüyeyim."

"Ya bir sakin ol valla şaka yaptım."

He bende yedim.

"Sana tüm samimiyetimle bir şey sormak istiyorum: Neden tanışalı on dakika bile olmadan birine çıkma teklifi edersin?"

Bir müddet kahvesini içti. Ben hala hafiften şok olmuş durumdayım. Yanlış anlaşılmasın çıkma teklifi etmesinden değil. Çıkma teklifini böyle edebilecek kadar salak olmasından.

"Çünkü tepkilerini izlemek eğlenceli."

Gözlerimi devirdim.

"Kaç yaşındasın sen Allah aşkına?"

Bunu ciddi olarak sormamıştım. Ama o ciddi ciddi cevabı verdi.

"2002 liyim sen?"

Ağzımdaki kahveyi istemsizce püskürttüm.

...
......
..........

Elim kıpırdamıyor. Gözüm de kasılı kaldı. Beynime kan gittiğini sanmıyorum şuan.

Yani....
Yani.......

ALLAHIM 2002Lİ BİR ÇOCUĞA YAVŞADIM AMK HAYIR NEDEN ATIN BENİ UÇURUMDA DAYANAMIYORUM AY DARAL GELİYOR AY KALBİM AĞLAMAK İSTİYORUM LANEEEEEET!

"Bak şimdi,"

Kendimi toplamayı başardığımda çocuğa doğru eğildim ve gülümsemeye çalıştım. Yüz kaslarım hala şoktaydı.

"Sana bir abla tavsiyesi vereceğim. Gülüşün çok güzel ama beynini geliştirmen lazım. Yoksa bu davranışlarla bula bula ömrünü tüketecek bir kız bulur, kendini harcarsın. Anlaştık mı?"

Bana sırıtarak başını salladı. Şaka gibiydi ya. Şaka olmalıydı. Bu kadar salak bir bebeye mi yavşamıştım ben?
Hayır geçen günlerde o kadar da salak değildi. Bir şey mi çekti gelmeden önce anlamadım.
Aman neyse.
Gidiyorum.

"Hadi Allah'a emanet."

Daha fazla çocuğun yünüze bakamıyorum.

Ya sıçmışım hayattaki şansıma. Yahu ben bu çocuğu üniformalı bahriyelim yapacaktım şimdi ise malın teki çıktı lanet olmasın.

Starbuckstan çıktım ve otobüs durağına ilerledim. Bir anda çalan korna ile kalbime iniyordu. Hangi gerizekalı böyle bir şey yapar?
Aha.
Nefret ettiğim şöförümüz. Mükemmel.
Acaba niye burada?
Arka koltuğun siyah camı indirildiğinde sebebimiz de belli oldu.

Babam.

.
.
.

Yarım saat boyunca aynı arabada bulunup ağzını bile açmamış olan sevgili babam içten içe beni endişelendirmeye başlıyordu. Normalde de pek muhabbetimiz olmazdı ama bu kadar da değil.