Stalker

16.3

İşler karışıktı. Yani şirketten bahsetmiyorum, o bensiz de tıkır tıkır gidiyordu. Orada düzenli olarak imza atmaktan başka bir şey yapmıyordum. Yönetim kurulundaki gereksiz hissedarlar arkamdan kuyu kazsa bile bir şey başaracakları yoktu.

Her neyse.

Karışık olan şey daha çok evlilik hayatıyla ilgiliydi. Evde bön bön oturup birbirimize bakmaya başlamıştık Alparslan ile son zamanlarda. Her halde çılgınlarcasına hızlandırarak yaşama kotamız dolmuş ve en sonunda seksen yaşına ulaşmış evli çiftler gibi işsiz güçsüz kalmıştık.

Bu akşam ortalığı biraz alevlendirmek adına salondaki bilmem kaç inç televizyona bilgisayarı bağlamış ve tüm ilişkimizi tekrardan hareketlendirecek şeyi açmıştım: Need For Speed.

Evet.

Kocamla beraber yarışacaktım. Hayattaki güncel ve en önemli amacım olarak şuanlık bunu bellemiştim. Ondan sonra da bir PUBG atabilirdik. Henüz karar vermemiştim.

Saat akşam beş olmuştu. Bugün ben evde yatıp göt büyüterek uykucu ile oynamıştım, Alparslan da spora gidivermişti iki saat önce. O kaslar kendi kendilerini formda tutmuyordu malum. Neyse ki benim vücudum çok uğraşmadan derli toplu duruyordu da spor denilen lanetli şey ile uğraşmıyordum. Açıkçası metabolizmam beni kurtarmasa kesinlikle ağır yaşamlara çıkardım.

Kapının açılma sesini duyduğum an yüzüme bir gülümseme yerleşti. Ne yapayım, farklı şeyler deneyeceğimiz için heyecan yapmıştım.

"Adeeeeeeeeeeenim, ben geldim." Evimiz büyüktü tabii lakin Alparslan'ın bana sesini duyurması için bağırmasını gerektirmiyordu. Benim mükemmel kocam ise evliliğin ikinci haftasından beri bu özelliği edinmişti. Aman canım, sevmediğimden değil.

"Alparslan yiğidim!" Ben ise kıroluğun sınırlarını zorluyordum her zamanki gibi.

"Burada neler oluyor?" Salona ulaştığında etrafa bir göz attı. Şaşırması normaldi elbette, ne bileyim normalde hazırlanan sürprizler romantiklik falan içerirdi ben ise sap gibi gamer ortamı hazırlamıştım.

"Stres atacağız. Sahip olduğumuz ilişki o kadar mükemmel ki sıradanlaşmaya başladı. Yanlış anlama benim biricik kocacığım, olay sıkılmam falan değil fakat sıkılma evresine ulaşmadan sıradanlığı yok etmek."

Bir saniye geçti. Üç saniye geçti. Net yirmi saniye Alparslan'ın bana bön bön bakması ile geçti. En sonunda konuştu hayatımın anlamı.

"Yani ilişkimize canlılık katmak için seçtiğin yol oturup PUBG atmamız mı?"

"Biliyorum, PUBG çok acınası. O yüzden öncesinde Need For Speed de seni ezip geçeceğim."

Derin bir nefes verdi ve dibime kadar girdi. "Aden, spordan yeni geldim, testosteron doluyum ve ilişkimize 'canlılık' katmak adına seçtiğin yol klavyeden geçiyor. Benim daha güzel bir fikrim var."

Dizlerimden kavranıp yerden kesildiğim saniye anlık şokla bir çığlık attım.

"Öldürecek misin beni adam? Ne yapıyorsun? Bari iki tur geçeydim seni." Rotamızı anlamamak için salak olmak gerekirdi ve ben bu tarz konularda salak olabilecek son kişiydim.

"Üzülme hayatım yatakta geçersin."

Omzuna yapıştırsam da sırıtmamı engelleyemedim. "Terbiyesiz."

Eh.

Neyse.

Bu da bir hareketlilikti sonuçta.