Stalker

100.2

-normalde siyasi meselelerden bahsetmekten nefret ederim ama bugün mesele siyaset değil mesele vatan mesele demokrasi mesele Türkiye.-

-15 Temmuz'u unutmadık, unutturmayacağız. Her ne denirse densin; demokrasi kazandı, vatan kazandı, Türk milleti kazandı. Şehitlerimize Allah'tan rahmet, ailelerine sabır diliyorum.-

-Her ne kadar bölüm paylaşmak çok içimden gelmese de neyse alın okuyun ajwkqjdjw-

-Bölümü okumadan önce ilk bir Fatiha okuyun lan-

-Bu bölümüğğ kime ithaf etsem diye çok düşündüm. Yaklaşık üç saniyede falan ama yine de çok bence. O zaman al kız senin olsun:
pluton_kraliçesi -

Asansörden inip daire kapısının önüne el ele ulaştık. Alparslan ellerimizi ayırıp kapıyı açmaya yeltenlenince elceğizim yalnız hissetmedi değil.
Aman sanki otuz senedir o eli tutuyorsun. Nankör şey hemen bekarlığın sultanlık olduğunu unutmuş.

 Kapı açıldıktan sonra salona girer girmez yapmam gereken şeyi biliyordum. Gidip balkon camına yapışmak ve önümde duran mükemmel manzara ile büyülenmek.  

Aynen öyle yaptım. 

İstanbulun manzarası... Efsane.

Alparslan bu halime gülüp kapıyı kapadı ve yanıma geldi.

"Güzel değil mi? Bu dairenin aylık kirasını içim kan ağlaya ağlaya veriyorum, değse iyi olur."

Kahkaha atıp kafamı ona çevirdim.

"Değiyor merak etme. Gerçi şu tişörtünü çıkarsan bu manzaradan daha etkileyici olabilirsin."

"Bir de seni buraya getirdiğim için bana laf atıyordu. Kendi evimde resmen taciz ediliyorum."

Şeytan gülümsememi kendisine hediye edip koltuklara yayılmaya gittim. Asansörle çıkmak,buraya kadar yürümek falan fazla yormuştu beni.

"Bana ilgimi çekecek bir şey versene."

Bir beş dakika etrafı araştırmasını izledim. En sonunda aradığı şeyi buldu ve bana uzattı.

Şuan nasıl hissediyordum biliyor musunuz? Tofaş almak için gitmişken Mercedesle dönmüş bir adam gibi hissediyordum. Hazine bulmuştum resmen.

Birkaç dakika sonra elimde daha iki sayfasına bakabildiğim  Alparslan'ın çocukluk albümü varken gülmekten altıma işememe ramak kalmıştı.

"Alparslan bu ne be aajksdjhashsdjfakjgd."

Küvetin içinde kafasında bir ördek ile kameraya dik dik bakan 5 yaşındaki Alparslan resmen içtiğim limonataların mesanemden firar etmesi için beni zorluyordu.

Albümü bırakıp ayaklandım.

"Bana acil lavabonun yeri lazım."

Üst katta soldan ilk kapı olduğunu öğrenir öğrenmez oraya ışınlanıverdim.
Aşağıda havyan gibi kahkaha atan pislik Alparslan'ın sesi buraya kadar geliyordu. 

Sanki sen işemiyorsun aq nankörü.

Tuvalette işimi hallettikten sonra yapmam gereken bir şey vardı.

Lavaboya ilerleyip dolapları açmaya başladım. Tek diş fırçası. Tıraş makinesi. Sensodyne. 

Hoş, güzel, ideal.