Stalker

100.4

-Bölüm ithafı kime gidiveriyor efenim... İşteğ o bayan: Bayancons1 -

Televizyonun karşısına yayılmış HIMYM izlerken aynı anda sağ elimle hamburgerimi ağzıma sıkıştırıyor, sol elimle Tuğrul'a mesaj yazmaya çalışıyordum.

Hayvan kadar bir ısırık aldıktan sonra hamburgeri tabağa geri koydum ve birkaç patatesi daha ağzıma sığdırdım.

Ay açım yemin ederim.

Sol elimle telefonda mesaj yazabilmek ölüm gibiydi. O yüzden direk Tuğrul'a görüntülü arama göndermeye karar verdim. Bu tipimi görmesini sağlayıp akşam akşam ona kalp krizi geçirtmek eğlenceli olacaktı.

Birkaç kez çaldıktan sonra cevap verdiğinde yüzümü kameraya soktum ve ağzımı açtım.

"Hay kalıbına tükürdüğüm bu ne amk."

Ben de olsam ağzımdaki tükürük artı yemek karışımına aynı tepkiyi verirdim tabii.

"YEMEH."

"Ekrana kusacağım Aden."

Hunharca güldüm ve yutkundum. Yemeklerin boğazımdan aşağıya gitmekte zorlanınca ayranıma uzanıp büyük bir yudumu yanlarına gönderdim.

"Ohhh be tıka basa yemek varmış. Napıyon la Tuğrul bebeğim?"

En son Tuğrul'la doğum günümde görüşmüştük. Ki bu da yaklaşık bir hafta önceydi.

Bir haftada neler yaptığımın yirmi üç saniyede özetini geçebilirdim:

İlk başta ekşın olsun diye Alparslan ile aynı gün Almanya'ya gittim. Hera'nın dediği gibi yapınca her bok yolunda gidiyordu cidden. Ülkeye vardığım an bir adam dibimde bitip kredi kartı, otel, araba ne ihtiyaç olabilirse hepsini halletmişti.

Akşama kadar gezip eğlenip İstanbul'a geri döndük. Alparslan benden otlandığı için pek mutlu değildi. Gerizekalı işte senin paran benim param, ki bu benim param da değil ama olsun.

Neyse, sonraki günlerde ise pek bir atraksiyona kalkışmayarak Alparslan ile mesajlaşmış, şirkete gitmeye devam etmiş babamla daha iyi ilişki kurmaya başlamış ah, bir de doğum günü hediyem olarak kendisinden hisse istemiştim.

Her ne kadar şirketin varisi ben olsam da hisseler üstüme olmadığı sürece bir bokuma yaramazdı.

Babacığım dediklerimde ciddi olduğumu fark edince yanıma gerçekten işe yarar birini gönderip işin temellerini adam akıllı öğrenmeme karar vermişti.

Şimdi ise tarih 10 Temmuz'u gösteriyor, ösymnin lys sonuçlarının açıklayıp yüzbinlerce üniversite adayının depresyona girmesine bir gün kalmışken ben de oturmuş dizi keyfi yapıyordum.

Özlemişim be.

Neyse yirmi üç saniyeyi geçtik mi? Tüh.

" Kızım orada mısın yoksa çoktan Mars'a falan mı uçtun?"

Anlamamış bir şekilde Tuğrul'a baktım.

"Ha?"

"Gerizekalı. Üniversite olarak ne düşünüyorsun diyorum. Gerçi senin kafa bu halde olursa ancak Nişantaşı Hava Trafik ve Kontrol okursun."

"O ne lan?"

"Ygs de 1.200.000 yapmışsan girersin diye umuyorum."

Gözlerimi devirip destekçim olması gerekirken piç olan sahte abime baktım.