Stalker

121.2

-1792esra ya ithafen-
-dgko sevgili okuyucum, unutma en değerli hediye son verilendir-

-buraya da herkesin hikaye ve benim yazış şeklim hakkında         görüşlerini+ önerilerini istiyorum, üşenmeyip yazın sizi nankörler, her gün bölüm yazmaktan öldüm öleceğim yahu-
-wattsy2017 ye de katılmışım lan etiketi yazınca ne yapılır nasıl kazanılır bilen var mı wshwbs-

Son birkaç gündür gerçekten tükenmiştim.

İlk sebep, annem ve sanki İngiltere prensi evleniyormuşcasına herkesi telaşa soktuğu doğum günümdü.

İkinci sebep sahte sevgili ayarlamalarıydı.
Tuğrul'un asla başkasını kabul etmeyeceğini bildiğimden ona fikrimden vazgeçtiğimi söylemiştim ama tabii ki de vazgeçmemiştim. Oyuncu ajansından birini bulup koluma takacaktım. Aslında aklımda olan şey ünlü bir sevgili yapmak olsa da şimdilik aşırı yakışıklı bir şeyin olması yeter de artar.

Kısmetse Olur'da oymamamış olsun da başka bir şey istemem.

Üçüncü sebep ise malumunuz, Hades ve hala kim olduğunu bana söylemiyor oluşu. Kafayı yememe ramak bile kalmamıştı. Pislik herif. Aman, en sonunda ortaya çıkacak ne de olsa, o zaman tekme tokat dalarım.

Dördüncü ve her şeyden mühim sebep şirketti. Senelerdir hayatıma dair hiçbir şeyi bilmeden yaşadığımı fark etmiştim.

Şirketimiz on altı tane ayrı kola ayrılmıştı. On altı nedir? Türkiye'yi biz mi yönetiyoruz?

Neyse.

Benim aklıma yatan ve zayıf olan iki kol vardı: gıda ve giyim.

Bir şekilde buradan çomağı sokup her şeyi bozabilmek istiyordum ama çok zordu be. Öyle ol deyince senelerdir sağlam bir altyapıyla yükselmiş koskoca holdingi batıramıyordum.

Of be salak Aden. 18 yaşına bile kimlikte henüz girememiş yeni yetme bir şeysin, sen nelere girişiyorsun?

Mantıklı bir isyan.
Ne bileyim be aileme iki atar yapayım dedim nerelere girdiğimi ben de çözemedim.

Ellerimi saçlarımdan geçirdim ve masanın altındaki düğme ile camları kararttım. Birazdan yapacağım şey için gerekliydi.

Tekerlekleri yağ gibi akan mükemmel koltuğum ile ayaklarımı kullanarak tüm odayı turlarına başladım. Bana verdikleri çalışma odasında canım sıkıldığı an kafayı buluyordum.

İstanbula tepeden bakan 28. katın camına kendimi durduramayıp yapışınca biraz manzaranın keyfini çıkardım. Burnumu kırmış olabilirim.

Kendimi sinek gibi yapıştığım camdan geri çektim ve telefonuma sarıldım. Sıkılınca hadese yazıyordum. Neden diye kendime sorasım gelmiyor değildi.

Neden?

Çünkü beni eğlendiriyor.

Tanımadığın biri senin hayatına damdan düşer gibi düştü ve sen hiçbir  tepki göstermiyorsun. Utanmasan çocuğu nüfusuna alacaksın.

İç ses bana bak benim mutluluğum senin mutluluğun. Senelerdir soğuk nevale gibi yaşadım da ne oldu? Allahın hikmeti adam gibi birine denk gelmişim çocuk da sarmış bana bırak da istediğimi yapayım.

Çocuğun elini, göğsünü  ve saçını biliyorsun gerizekalı. Ya boyu 1.70 olursa? Ya gözleri kahverengi olursa? Ya tipi yamuk olursa?

Sen ne ara bu kadar materyalist bir pislik oldun? İnanmıyorum ya. Şuan tartışığım şey benim içim olamaz.