Stalker

64.1

-Selamlar selamlar efenim. Artık laptobumuz elimizde olduğuna göre mutlu mesut bölüm yazmaya başlayabiliriz. Yalnız yakın zaman içerisinde yazarınıza girecek olan vizeler mevcut o yüzden mümkünse mucizevi şeyler beklemeyin yavrumlar-

"ADEN AÇ LAN ŞU KAPIYI VÜCUDUNDAKİ HER KEMİĞE KIRANA KADAR SENİ DÖVECEĞİM!"

Minibardan iki gazoz çıkarıp birini yatakta omzuna buz tutan Beril'e attım.

"BİR ÇEK GİT TUĞRUL AMK."

Geçirdiğimiz geceden sonra sapasağlam otele dönmeyi başarmıştık lakin sorun şuydu ki odaya girerken kapıda Tuğrul abiciğim ve Alparslan sevdiceğim ile karşı karşıya gelmiştik. Neyse ki dahi ben onların girdiği şoktan faydalanıp Beril'le beraber ışınlanırcasına kendi odamıza dalmış kapıyı da arkamızdan kilitlemiştim.

"ADEN EN SONUNDA ELİMİZE DÜŞECEKSİN KIZIM.  BUNLARIN HEPSİ SENİN ALTINDAN ÇIKTI DEĞİL Mİ?"

Biricik sevgilim Alparslan beni ne kadar tanıdığını yine belli ediyordu.

"AYIPSIN ALPARSLAN KOÇUM. NEYSE ABİ ÇEKİP GİDİN İKİMİZ DE SAĞLAMIZ." 

İkisinin de yumruklamalarına aldırmadım ve Beril'in yanındaki diğer buzu yanağımın üstüne koydum.

Piç adam fena yapıştırmıştı suratımın ortasına. Beril'in morlukları sırtında falandı ama benim yüzümün yarısı mor olduğundan bizim salaklardan kaçamamıştım.

Aman neyse. Yarın sabah Türkiye'ye geri dönüyordum. Artık bu kadar boş yaşayıp eğlenmek yeter. Ele geçirmem gereken bir şirket hatta dünya var.

Televizyonun sesini açıyordum ki hiç beklemediğim bir şey oldu arkadaşlar.

Kapıyı kırdılar.

Şaka maka odanın kapısını kırdılar lan.

"Oha."

Beril elindeki buzu yatağa düşürürken kendimi sakin tutmaya çabalayarak gazozu yanımdaki komodinin üstüne koydum.

"Konuşarak her şeyi halledebiliriz."

Gözlerini gözlerime dikip üstüme gelmeye başlayan Tuğrul beni duydu mu emin değildim.

"Halledeceğiz Adenciğim. Çok güzel halledeceğiz."

Ah duymuş. İyi bari.

Sıçtık.

.
.
.

Evim evim güzel evim derdim lakin burası evim değil mükemmel otel odamdı.

Çok daha güzel.

Annem denilen o kadını görmemek hayatımda resmen sürekli bir mutluluk sağlıyordu. Şükürler olsun ki babamın beni zorladığı falan da yoktu. O yüzden olabildiğince uzun bir süre bu güzel mekanda konaklayacaktım.

Kendimi yumuşacık yatağa atıp gerindim.
Uçak akşam 9 da inmişti ve 11 saatlik yolculuk sonra beynim allak bullaktı. Bir de dün akşam Tuğrul ve Alparslan tarafından linç edilmiş olmanın yorgunluğu da vardı üstümde.

O yüzden yapmam gereken tek şey yatağıma atlayıp huzur dolu bir uykuyu bünyeme hediye etmek, sabah uyandığımda ise gerçek hayata geri dönüp işleri batırma  çabalarına devam etmekti.

Çok üşeniyorum ama hadi uyuyalım bakalım.

.

.