Maraming tanong sa iyong isipan?
O talagang ayaw mo lang na maunawaan
Hindi mo ba talaga maintindihan?
O talagang gusto mo lang ipagpatuloy ang iyong kahibangan
Bakit ba pilit mong pinanghahawakan
Ang mga salitang alam mo namang walang katuturan
Bakit hindi mo na lang kalimutan
At tanggaping narating nyu na ang hangganan
At ang inyong pagmamahalay hanggang dito na lamang
Masyado ka na yatang kumakapit sa patalim
Sa gitna nang dilim
Nang hindi alam kung may namumutahi pa bang damdamin
Sa taong nagiging dahilan kung bakit bakit hirap na hirap ka sa pag amin
Alam kong sobrang sakit na nang iyong nararamdaman
May paraan pa naman para itoy matakasan
Bakit hindo mo sya simulang kalimutan
Dahil alam naman nating hindi ka nya mahal
Wag mo naman parusahan ang sarili mo
Ipaalala ko lang sayo na hindi sya ang iyong mundo
Kaya mong mabuhay nang wala sya
Kaya mong iparamdam sa sarili mo ang tunay na ligaya
Mapupunan mo nang buong pagmamahal ang puwang na nilisan nya
Kaya mong maging masaya
Wag ka nang umasa
Wag ka nang gumawa sa isip mo nang kwento
Wag ka nang lumikha
Mismong katotohanan na ang sumasampal sayo kanan at kaliwa
Binubuhay ang natutulog mong diwa
Niririhab ang adik mong pagkatao sa kanya
Ginagot ang animoy sakit na nararamdam mo na palala nang palala
Binubura ang bawat detalye nang mga alaala
Upang di ka na masaktan pa
BINABASA MO ANG
SPOKEN WORD POETRY
PoetryTula ng mga sawi......sa oras ng kalungkutan ,kasiyahan,kiligan....hinding hindi ka bibitawan bagkus bubuksan ang iyong isipan upang tuluyang maunawaan kung bakit sa pagmamahal ay parati na lamang nasasaktan
