Anong buhay
Ang naghihintay
Habang Ang araw ay sumisilay
At Ang ikaw na aking buhay
Ay di na muling maramdaman
Di na muling masulyapan
Pagmamahal ay tinangay
Kasama Ang puso Kong
Sa pagtiboy ay walang humpay
Naiwanan Ang sakit
At Ang pagmamahal ay tuluyan na ring lumisan
Nawala Ang saya
At lungkot Ang tanging nadarama
Di maiwasang sa langit ay tumingin
Pede bang muliy humiling
Maaari bang ang sakit ay tanggalin
Ang pamamamaalam ay tanggapin
At ikay tuluyan Ng limutin
Maaari bang sa isip koy Alisin
SA puso koy palayain
Ang tulad Mong walang ginawa
Kindi
Akoy paasahin
Sa mga pangakong
Pangakong inasahan mula pa noong una
Mga matatamis na salita
Hanggang pangako na lamang talaga
Walang pagtupad na maisasagawa
Parang saiyong saakiy pagsama
Isang pansamantala
Hanggang dito Lang pala
At hind na lalagas pa
Hindi madadagdagan pa
Pagmamahal na nawalan ng saya
tinamaan Ng pagsasawa
Nawalan Ng kulay at Ang matatamis na salita ay nawala na
Na parang bula
Hindi na mulling nakita pa
Di na muling nadama
Di na muling sumaya
Sa piling ko
Kaya sa oras na ito
Ang kamay koy binitawan
At Hindi na nilingon kaylan man
BINABASA MO ANG
SPOKEN WORD POETRY
PoetryTula ng mga sawi......sa oras ng kalungkutan ,kasiyahan,kiligan....hinding hindi ka bibitawan bagkus bubuksan ang iyong isipan upang tuluyang maunawaan kung bakit sa pagmamahal ay parati na lamang nasasaktan
