Nais kitang samahan sapagtakbo
Hanggang sa marating natin ang dulo
Papunta sa mga panagarap mo
At pagtupad sa mga nasambit mong pangako
Tatakbo tayo na parang tayo lamang ang magkasaamang naglalakabay
Patungo sa masaya nating buhay sa kasaalukuyan
Sasamahan kita, halikat hawakan mo ang aaking kamay
Huwag mong bibitawan ,hanggang sa makamit natin ang inaasam asam mong taagumpay
Sasamahan kita hanggang sa iyong pagpapahinga
Handang suportahan at palakasin ka
Handang pasanin ang bigat na iyong daladala
At tulungan pag pagod ka na
Ngunit parang sa ating pag takboy may nararamdaman akong kakaiba
Bakit tila pilit kang nauuna
Binitawan ang aking kamay at tumakbong magisa
Bakit tila hindi mo na ako naalala
Na may kasama ka sa pagtakbo
Na meron paring tyo
Na nangako tayong makararating tayong sabay sa inaasam nating dulo
Bakit parang pinahabol mo na ako
Pilit tinapatan ang iyong bilis
Tulad ng pagmamahal kong nagmamalabis
Ngunit pili ka ring lumilihis
Tila sa aking pagsunod ikay naiinis
Nawala ang saya ng pagtakbo
Ang pagod ay tuluyan ng nararamdaman ko
Ang lungkot ay nakapagpapadagdag pa sa bigat nito
Inuubos aang inerhiyang kaninay nagpapalakas sayo
Bumabagal na ang aking pagtakbo
Tuluyan ng hinahayaang ikay maakalayo
Hindi na inalintana ang ating mga pangako
Masyado na akong napapagod sa kakasunod sayo
Sa pagtingin at pag tanggap saiyong paglayo
Na niminsay hindi naabalang lingonin ako
Muli kong sinubukang magpatuloy
Ngunit talagang ang mundong mapait ay sya ng tumututol
At napag isip isp kong wag ng tumuloy
Ang tagumpay ay malapit mo na rin namang makamit
Habang akoy naritot ngumingiti ng pilit
Lasang lasa ang pagibig na mapait
Dinaramdam ang bawat sakit
Di na muling tatakbo
Lalakarin na lamang hanggang sa marating ang dulo
Luhay titigil din sa pagtulo
Ang buhay ay mapagtaatagumpayan ko
Pero hindi kasama mo
Hindi kasama mo
Daahil dadating ang araw
Na kaya ko ng tumakbo
At mabuhaay ng wala ka sa piling ko
BINABASA MO ANG
SPOKEN WORD POETRY
PoetryTula ng mga sawi......sa oras ng kalungkutan ,kasiyahan,kiligan....hinding hindi ka bibitawan bagkus bubuksan ang iyong isipan upang tuluyang maunawaan kung bakit sa pagmamahal ay parati na lamang nasasaktan
