Silahların sesi boşlukta yankılandı. Böyleydi işte kızın hayatı. Ansızın geliyordu intikam peşinden, sinsice...Talep ediyordu sahip olduğu canı, nereye kadar kaçabilirdi böyle? O da biliyordu, ölüm onun daimi sevgilisiydi. Nerede olursa olsun gelip...
Evden içeri girdiğimde salonda kimse yoktu. Mutfak kapısının kapanma sesini duyunca mutfağa ilerledim. Saadet Abla tezgaha gelip elindeki kapları bıraktı.
''Kuzum, ne zaman geldin?''
''Şimdi geldim abla''
''Dışarıda akşam yemeği için bir şeyler hazırlıyorduk. Şunları alalım da gidelim tekrar'' Kafamı sallayıp gösterdiği poşetleri aldım.
''Ha Azra, sabah Yamacın odasına ütülediğim kıyafetleri bırakırken denk geldim de, sizin fotoğraflar vardı yatağın üstünde. Saklamış hepsini''
Kalbimin teklediğini hisettim.
''Bunca zaman?''diye sordum kendime engel olmadan. Saadet abla kafasını salladı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
''Ne olacaktı ya? Sanki bilmiyorsun sana ne kadar düşkündü. Demek dün oturdu baktı. Bak kaç defa temizledim odayı. Ama denk gelmedim. Kim bilir nereye saklamış''
Omuz silktim. Ne olursa olsun atmamıştı.
''Hadi yürü yürü'' Saadet Abla önde ben arkada arka bahçeye çıktık. Masanın etrafında oturuyorlardı.
''Azra, hoş geldin kızım'' Anne beni görünce gülümsedi.
''Hoşbuldum. İdris Baba beni ev işi yapmaya yolladı''dedim.
Güldüler. Damla ile Karacanın ortasına oturdum. Saadet önüme patatesleri koydu.
''Abla yok şaka yaptım ben'' diye geveledim.
"Bizi mi izleyeceksin kızım yardım et işte''Anne bana soyacağı uzattı.
''Anne ben yapamam sanki bilmiyorsun''
''Ben sana gösteririm'' Damla önümdeki poşetten patates alıp hafifçe bana doğru döndü. Üzerinde kırmızı bir takım vardı. Çantası masada duruyordu. Yeni gelmiş olmalıydı.
''Bak şimdi''
Damlanın patatesi soymasını izledim. Denemek için elime patates aldım. Soyacağın bıçağı, patatesin üzerinde kayınca yaşadığım dejavu ile elimdeki patatesi de soyacağı da masaya attım. Rusyada bunu gerçek insan derisi üzerinde yapmıştım.
''Ben İdris ile biraz dolaşayım. Bu bana göre bir iş değil'' Bana delirmişim gibi baktılar.
Delirmiş olabilirsin.
''Çocuk tutmak patates tutmaya benzemez. Çocuğu da fırlatıp atmayasın''Ayşenin söylediğine kıkırdadım.
''Yok yok. Ben böyle şirin bir şeyi nasıl atamam''
İdrisi mama sandalyesinden aldım. Sonra kucağımda onunla dış kapıya kadar gittim. O sırada Salihin arabası içeri girdi. Arabadan inip yanımıza yürüdü.
''Oğlum'' İdrisi almak için kollarını uzattı. İdrisi ona uzatıp. Kollarımı çaprazladım.
