Silahların sesi boşlukta yankılandı. Böyleydi işte kızın hayatı. Ansızın geliyordu intikam peşinden, sinsice...Talep ediyordu sahip olduğu canı, nereye kadar kaçabilirdi böyle? O da biliyordu, ölüm onun daimi sevgilisiydi. Nerede olursa olsun gelip...
Kendine has ifadesi ile bana bakan Yavuz komutanı inceledim. Yüzümde hiç bir ifade olmasın diye uğraşıyordum.
"Neden buradasın?" donuk sesim gür çıkmıştı. "Komutanınla nasıl konuşacağını mı unuttun sen?" Cevap vermek için ağzımı açtığımda konuştu. "Tabii ya, sen artık Türk hükümetine çalışmıyorsun öyle değil mi?"
"Neden buradasın?" Solunda duran adamı süzdüm daha önce görmemiştim ama dikkatle bana bakıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ali Çobanı bulduk. Sana denk geldik. Şaşırdım doğrusu ama ölmediğini biliyordum. Sen çabuk düşmeyenlerdensin"
"Başka kim biliyor burada olduğumu?"
"Henüz kimse"
Yamaç bana ve karşı tarafa bakıyordu. Yavuz arka tarafı inceleyip bana döndü.
"Uluslararası çalışır olmuşsun" gözlerimi devirdim. Diyecek bir şeyleri vardı ve ben onu Çukurdan uzak tutmak istiyordum.
"Dışarıda konuşalım" Yamaç attığım ilk adımda kolumu tuttu. "Bende geliyorum" elimi elinin üzerine koydum.
"İzin de mi alıyorsun?" Yavuz kaşlarını çatmıştı yanındaki çocukta da ukala bir gülümseme vardı. Erdem diğer tarafımda duruyordu öne atılıp konuştu.
"Dışarıda beklemenizi rica edeceğim" Erdem tavrından ödün vermiyordu. Yavuz onu süzüp arkasını dönüp dışarı çıktı.
Onların ardından ben çıktım. Yamaç ve Erdem içeride kalmışlardı.
YAMAÇ'DAN
"Yolunda olmayan şeyler var" dedim bir sağa bir sola giderken. "Aferin sana Sherlock" Erdem ellerini arkasında bağlamış benim volta atmamı izliyordu.
Yürümeyi bırakıp karşısına dikildim."Biz sana neden güveniyoruz? Ailenin dışında hayatımızda olan bir sen varsın. Kimsin sen?"
"Azrayı benim ele verdiğimi mi düşünüyorsun? Onunla beraber kaçırıldım. Bunu sen de biliyorsun. Ama senin aksine sevgilin bana güveniyor" yüzünde öfke geziyordu. Ama ses tonu sakindi.
"Eğer bu işle bir alakan varsa, kendini ölü say Erdem" yürümeye devam ettim.
Birkaç dakika geçmişti. Ses seda yoktu. Salih de kenarında oturmuş benim volta atmamı izliyordu.
"Oğlum otur bi şuraya başımı döndürdün"
Hareket etmeyi kesip kapıya yönelmiştim ki Azra içeri girdi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
