seoul drift

jinyoung

"Jinyoung!" Hyunjin kollarını sıkıca Jinyoung'un gövdesine sararken gözlerini kapadı. "Seni çok özledim...her hafta, bundan sonra her hafta buluşacağız! Söz ver!" Jinyoung güldü ve onun saçlarını okşadı. "Bakayım sana." Hyunjin kafasını kaldırıp gülümsedi. "Ahh! O evdekinden bile büyüksün!" Jinyoung etrafa baktı. "Evi...değiştirmişsiniz." Hyunjin başını salladı. "Hmm...hep yaptıkları şey. Neyse! Sen konuyu değiştirme! Söz ver diyorum sana!" "Hyunjin~ abini rahat bırak bebeğim." Jinyoung annesini duyunca ona baktı. Bir süre ağzından ses çıkmasa da annesi kollarını açıp ona sıkıca sarıldı. "Hey." Jinyoung mırıldandı. "Rahatsız mı ediyorum hmm? Hyunjin'le çok iyiydiniz beni görünc-" "Şaşırdım sadece." Mırıldandı. "Sadece Hyunjin'le..." "Annem yardım etti hyung." Jinyoung başını sallayıp içeri ilerledi. Teşekkür etmedi. Daha buna gerek yoktu. "Babam da evde mi?" "Hayır ama çağırabilirim." Jinyoung Hyunjin'i kendine çekip kafasını sağa sola salladı. "Gelirse sadece kavga ederiz." Mırıldandı. "Jackson'a bir şey söyleyecek şimdi...delireceğim." Hyunjin derin bir nefes aldı ve ona sarıldı. "Canını sıkma, bunun için gelmedin." Jinyoung gülümsedi. "Aferin bebeğime! Hemen keyfimi yerine getirdi."

Kapının açıldığını duyduklarında herkes o tarafa döndü ama Jinyoung, Hyunjin'in kafasını sevmeye devam etti. "Ahh...burada kimler varmış? Sen buraya gelir miydin Jinyoung?" Jinyoung ona cevap vermedi. "Hyunjin dışarı çıkalım mı?" "O kadar kişi peşindeyken onu da mı tehlikeye atacaksın." Jinyoung, Hyunjin'e döndü. "T-tamam çıkalım hyung." "Hayır olmaz. Otur. Sen aptal değilsin." Babası güldü. "Elindeki bütün olanakları çöpe atıp gidecek değilsin." Jinyoung ayağa kalktı. "Bundan sonra evde buluşmayalım." "Hmm sahip olamadığı için deliriyor." "Sus." Hyunjin gerginlikle ayağa kalktı. "G-gidelim." "Otur diyorum sana! Bana mı sus dedin?! O aptal adamla çekip gittiğinden beri seni ilk görüşüm. İlk! Kaç yıl oldu Jinyoung?! Yüzünü hatırlayamaz oldum! Hepsi Jackson için mi?! Bu kadar önemli mi?!" Jinyoung ona döndü. "Jackson'la alakası yok." "O SENİN BEYNİNİ YIKAMIŞ! SEN ONU DİNLEYİP YANINDA KALDIKÇA SANA ZARAR VERECEK!" "Jackson mı? Onu tanımadığın ne kadar belli..." Mırıldandı. "Hyunjin, benim için bir gününü daha ayır tamam mı? Bugün olabileceğini sanmıyorum bebeğim." Hyunjin başını salladı ama gözleri doluyordu. "Hyunjin ders çalışacak ve şirketin başına geçecek. Senin aksine onun amaçları var! O ailesini dinliyor! Kardeşinin kafasını karıştırmaya hakkın yok. O senin gibi aptal birine kaçıp gitmeyecek. Jackson'mış..." Güldü. "Jackson kendi annesini koruyamıyor seni mi koruyacak?! Sana nasıl davranıyordur kim bilir! Seni dövüyor mu?! Sana bağırıyor mu?! Seni yatmak için kullandığına emin-" "Yeter artık!" Jinyoung babasına döndü. "Yeter. Artık. Duydun mu? Jackson'la mutluyum. Buraya dönmek aklımdan hiç geçmedi geçse bile senin için değil Hyunjin için olurdu! Senden nefret ediyorum! Lanet çeteler bile birbirine bizim ailemizden daha çok bağlılar! Sen bizi mahvettin! BİZİ! MAHVETTİN!" Bağırdı. "Jackson beni zorlamıyor, hiçbir zaman zorlamadı. Ne kalmam ne kalmamam için ve senin aksine Jackson bana bir kere bile vurmadı. Hayatıma yirmilerimde giren bir insanın bana lanet babamdan yakın olması ben ona izin verdiğim için değil senin hiç denememiş olduğundan. Lanet şirketinle birlikte sen de batar gidersin umarım. Övündüğün her şeyi kaybettiğin zaman anlayacaksın ki önemli olan kazandığın para değil etrafında olan insanlardı. Şu an etrafında olan insanlar para kokusunu alınca gelen yılışık aptallar. Paran bitince, arkadaşlıkların bitecek. Her şeyin bitecek baba ve bana gelirsen şunu bil ki, en son yardım edeceğim kişi sensin." Jinyoung babasının yumruğunu sıktığını görünce güldü. "Evet, bir de vur. Her şeyi tekrar tekrar mahvet." Kapıyı açtı ve çıktı. "Beni ve hayatımı rahat bırak. Ben Youngjae değilim, onun aksine benim bir babam yok."

Evden çıktı. Jinyoung eve geldiğinde Jackson'ı patlamış bir dudak ve morarmış bir yanakla annesini de yanında ağlarken görmeyi beklemiyordu.

~

ne

-light