+Sen katil değilsin Jimin. Sen hepimiz gibisin.
-Yanılıyorsun ben acımasız bir katilim ve bu benim işim unuttun mu? Hepimizin bir görevi var. Plan yapmak, araştırmak, bulmak, ve benimki öldürmek. Gerekirse hiç acımadan seni de öldürürüm...
✦
+Anlam...
Bu gün sensiz geçen 30. Günüm sevgilim. Yanına gelmeyi o kadar çok istedim ki ama yapamadım. Babanı ve Hyerim'i bırakamadım. Sen gittiğinde yaşadığım acının aynısını bu sefer ben onlara yaşatmak istemedim.
Seni o kadar çok özledim ki... diğerleri bazen beni birileriyle tanıştırmaya çalıştılar ama uğraşlarının bir sonucu yoktu ve olmayacaktı.
Yapamazdımki benim tek sevdiğim vardı. Benim tek ailem vardı. O da sendin. Biliyorum beni seven arkadaşlarım var ama ben sende hissettiğim o sıcaklığı ve o mutluluğu hiç kimsede hissetmedim.
En acısıda ne biliyor musun? Gidip toprağına sarılacağım bir mezarın bile yoktu.
Beni neden bıraktın? Canım çok yanıyor görmüyor musun?
Her gün ağlayarak ve diğerlerinden göz yaşlarımı saklamaya çalışarak geçiyor. Her günüm sabahlara kadar uyanık kalarak ve en son halsizlikten uyuyakalmakla geçiyor.
Sen gittikten sonra tekrar içmek istedim eski lanet olası Jimin olmayı çok istedim ama yapamadım sana söz vermiştim. Sana içmeyeceğime dair söz vermiştim ve sen olmasan bile ben o sözü çiğneyemedim.
Evine hiç gidemedim o şehre bir daha dönemedim. İlk zamanlar seni rüyamda görürüm umuduyla uyumaya çalışıyordum ama rüyalarımda bile yalnızdım.
Ne kadar dayanabilirim bilmiyorum. Ne kadar acı biliyor musun? Sevdiğim insanın artık sevgisini hissedememek, ona sarılamamak, koklayamamak, öpememek.
Bazen yaşadığımız şeyler aklıma geliyor. Seninle tartıştığımız zamanlar, seni ilk öptüğüm o gün. Seni tüm hücrelerimde hissettiğim gün. Ben seni hiç unutamıyorum Victoria. Ben her geçen gün daha çok kayboluyorum. Ruhumdan her geçen gün daha çok uzaklaşıyormuş gibi hissediyorum. Yok olduğumu hissediyorum.
Saçlarımı tekrar boyattım. Onları tekrar sarı yaptım. Her aynaya baktığımda bana sarı kafa diyerek seslenişin aklıma geliyor. Birbirimizle uğraştığımız o günler aklıma geliyor.
Beni de yanına alamaz mıydın? Beraber gidemez miydik? Ölmediğimi mi sanıyorsun? Ben her gün ölüyorum. Her gün kocaman bir boşluğa karışıyorum.
Bak hatta sanırım deliriyorum denize karşı oturmuş kendi kendime konuşuyorum.
Burayı hatırlıyorsun değil mi? Benden kaçarak kendini buraya atmıştın. Duygularımızı tamamen birbirimize dökerek sırılsıklam bir halde seninle burda öpüşmüştük.
Evet.... bir ay sonunda tüm cesaretimi toplayıp buraya gelebildim. Birazdan evine gidieceğim. Belki yatağında uyurum ya da tartıştığımız ve seni ilk öptüğüm o küvette...
Sana cesur olmadığını söylemiştim oysa ne kadar yanılmışım. Sen hepimizden daha çok cesurdun. Hepimiz için ölecek kadar cesurdun. Tüm insanları kurtardın, o pisliği öldürerek herkesi kurtardın.
Ahhh sevgilim bu gecede seni çok özledim. Özlemekmiş oysa sevmek.
Sende beni özledin biliyorum. Sende benim yanıma gelmek ve bana sarılmak istiyorsun biliyorum. Böyle olmasını sende istemezdin. Seni çok özledim bayan bilmiş.
Dolunaya son kez bakıp kumların üzerinden kalkarak denizin deli dalgalarına doğru ilerledim. Tüm soğuk vücudumu esir aldığında gözlerimi kapatmıştım. O kadar çok soğuktuki ellerim uyuşmuştu. Yanaklarım yüzüme çarpan buz gibi rüzgardan dolayı acıyordu. Gözlerimi açtığım anda bakışları canlanmıştı gözlerimin önünde.
Dalgalar büyük bir hızla sahile vurmaya ve üzerimi ıslatmaya devam ediyordu ama ben artık üşümüyordum. Hissetmiyordum ne soğuğu ne acıyı. Bir aydır onsuz her gün uyuduğum yatakta üşürken şimdi üşümüyordum. Herşey aynıydı sadece ben aynı değildi. Bem hissizleşmiştim gerçek acıyı hissedemeyecek kadar hissizleşmiştim. Gözlerimi kapatarak soğuk havayı tekrar ciğerlerime çektim ve avazım çıktığı kadar bağırdım.
Jm-Seni seviyorum Victoria!!!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
