+Sen katil değilsin Jimin. Sen hepimiz gibisin.
-Yanılıyorsun ben acımasız bir katilim ve bu benim işim unuttun mu? Hepimizin bir görevi var. Plan yapmak, araştırmak, bulmak, ve benimki öldürmek. Gerekirse hiç acımadan seni de öldürürüm...
✦
+Anlam...
Jm-Sence biz normal değil miyiz? Neden insanlar bizim hakkımızda böyle düşünüyor?
Gerçekten ciddi ciddi bunu sormuş muydu yani? Onu tanımamış olsaydım şuan ciddi olduğuna inanabilirdim. Ama onun böyle şeylere üzüleceğini sanmıyordum.
"Zaten şuan burdaki kimse normal değil. Buna emin olabilirsin. Üzerini giyin, daha evinize gidip eşyalarınızı almanız gerekicek"
Dolaptan kendim için kiyafet alarak banyoya girdim. Bende üzerimi değiştirsem hatta duş alsam iyi olacaktı.
Küvetin içini yeniden sıcak suyla doldurarak tüm kıyafetlerimi üzerimden çıkardım. Sıcak su belki iyi gelebilirdi. Bacaklarımı kendime doğru çekerek her zaman yaptığım şeyi yaptım. Yalnız kalmak, boşluğa bakarak düşüncelere dalmak.
Cesurluğumu kanıtlamam için onu öpmem gerekmiyordu. Bunu çok iyi biliyordum. Peki neden ona inat bunu yapmıştım. Ya da o gerçekten mi bunun cesurluk olduğunu düşünüyordu?
Bunları düşünmek herşeyi daha kötü yapacaktı o yüzden doğru olan hiçbir şey olmamış gibi davranmaktı.
Küvetten çıkarak kendimi kurulayıp aynanın karşısına geçtim. Yansımama her baktığımda tek bir şey düşünüyordum. İlerlediğim bu yolda bir gün var olmayacaktım. Benden geriye ne kalacaktı peki? Beni unutmazlardı değil mi?
Hemen üzerimi değiştirerek banyodan çıktım. Bu kadar düşünmek yeterliydi
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Odamda olmadığına göre görünen o ki salona inmişti.
Odadan çıkacağım sırada masamın üzerindeki şey dikkatimi çekmişti. Bileklikti... ama benim böyle bir bilekliğim yoktu. Alarak üzerini dikkatle inceledim üzerinde bir şey yokdu. İç kısmına baktığımda iki harf dikkatimi çekmişti...JM
Jimin? Onun muydu? Acaba burda unutmuşmuydu yoksa bilerek mi bırakmıştı.
Bilekliği alarak cebime koydum. Şimdi zaman yoktu bunu sonra düşünebilirdim.
Salona indiğimde küçük çaplı bir şok yaşamıştım. Tanrım gerçekten benim bir kız olduğum gerçeğini neden kabullenmiyorlardı.
Bazıları bornozla bazılarıysa sadece belinden aşağısını kapayan havluyla oturmuş yemek yiyerek sohbet ediyorlardı.
İyi tarafı en azından bazıları giyinikti.
Jimin'in salonda olduğunu düşünüyordum fakat benim arkamdan merdivenlerden indiğini farkettiğimde tekrar önüme dönmüştüm.
Aynı benim gibi merdivenlerin sonunda durmuş arkadaşlarını izliyordu. Anlaşılan bu duruma şaşıran sadece ben değildim.
Taehyung elindeki pizzayla ayağa kalkarak gelmem için beni çağırmıştı. Lütfen bu delilerin arasında aklımı kaybetmeyeyim. Lütfen....
