+Sen katil değilsin Jimin. Sen hepimiz gibisin.
-Yanılıyorsun ben acımasız bir katilim ve bu benim işim unuttun mu? Hepimizin bir görevi var. Plan yapmak, araştırmak, bulmak, ve benimki öldürmek. Gerekirse hiç acımadan seni de öldürürüm...
✦
+Anlam...
"Güzel soru. Haklısınız ama şuan sizin bana, benimde size güvenmemden başka çıkış yolumuz yok. O adamı bulmak ve o çeteyi çökertmek için"
Herşeyi biranda anlatmak o kadar kolay değildi. Şuanlık sadece bazı konuları onlarla paylaşabilecektim.
Th-Bizim hakkımızda herşeyi biliyorsun. Biz senin hakkında hiçbir şey bilmiyoruz. Bize ne gibi katkı sağlayacaksın
"Kısacası şöyle söyleyeyim sizin hepinizin farklı görevleri var. Ben onların hepsini kendi başıma yapıyorum. Bence bu yeterince iyi bir sebep"
Jm-Yani sen hem plan yapıyorsun, hem olay yerini araştırıyorsun hem öldürüyorsun, hem de hackersın.
"Saydıklarından daha fazlası Jimin. Zaten bu yüzden sizden bir sıfır öndeydim. Her gititiğiniz yerde sizi izledim ama ruhunuz bile duymadı.
Şimdi siz karar verin 14 kişilik bir ekip olarak siz mi güçlüsünüz yoksa 13 yaşından beri bu işi yapan ben mi?"
Namjoon hayretle tam gözlerimin içine bakmıştı. Nj-On üç yaşından beri mi?
"Evet hayat bana kötü yüzünü daha önce gösterdi diyelim"
Jm-Yalnız konuşmamız lazım.
Jiminin söylediği şeyle arkadaşları endişeyle ona bakmıştı.
Jb-Ne diyorsun Jimin? Delirdin mi? Onunla yalnız konuşmak mı? Az önceki olayın tekrar olmasını istemiyoruz.
Hiçbir şey söylemeden sessizce beklemiştim. Bir karar vermelerini bekliyordum.
Jm-O adam ve o çete hakkında en çok bilgi toplayan ve araştıran kişi benim o yüzden onunla yalnız konuşmak istiyorum.
"Olabilir. Eğer sizden daha çok bilgiye sahipse onunla konuşmam daha mantıklı. Zaten konuştuğumuz herşeyi size anlatacaktır. Tabii eğer o size sizde ona güveniyorsanız"
Sessizlik oluşmuştu. Kimse onay vermiyordu ama karşı da çıkmıyordu.
"Bu gece geri dönemezsiniz. Onlar tüm gece sizi arayacaktır. Burda güvendesiniz. Yarın sorularınızı cevaplarım. İyi geceler"
Ayağa kalktığımda hepsi benimle birlikte ayağa kalkmıştı. Anlaşılan bu durum hoşlarına gitmemişti.
"Neden öyle bakıyorsunuz?"
Nj-Bize kalabilirsiniz diyip gidiyorsun. Evini bize mi bırakıyorsun?
"Kötü bir şey yapmayacağınızı biliyorum. Ayrıca odaların bazıları kilitli ve şifreyi bulmanız ya da kırmanız imkansız. Hatta hacker'larınız bile yapamaz.
Açık odalardan istediğinizde uyuyabilir mutfağı ve banyoları kullanabilirsiniz? Bence bu gece için bu kadar bilgi yeter. Görüşürüz..."
Hiçbir şey söylemedikleri için merdivenleri çıkarak kendi odama gittim. Sessizliklerinin ne anlama geldiğini biliyordum. Daha bir süre Taehyung ve diğer hackerler muhtemelen kapıların kilitli kalmasını sağladığım sisteme erişmeye ve şifreyi kırmaya çalışacaklardı. İçim oldukça rahatdı. Çünki hiçbir şey yapamayacaklardı.
Hala anlamıyorlardı yapmaya çalıştığım şeyin onlarla dalga geçmek olduğunu sanıyordular ama ben sadece onlara kendilerini güçlü sanarken aslında ne kadar eksiklerinin ve zayıf taraflarının olduğunu göstermeye çalışıyordum.
Umarım ne yapmaya çalıştığımı kısa süre içinde anlar ve bana güvenirler. Yoksa ne onlar ne de ben istediğimize ulaşacaktık.
Üzerimi değiştirerek saklanmak için giyindiğim bol kıyafetlerden kurtuldum.
Rahat bir şekilde yatağıma uzanarak gözlerimi kapattım. Ahhh çok yorucu bir gündü... Geleceğini biliyorum... eğer seni doğru tanıdıysam geleceksin. Umarım beni yanıltmazsın.
Jimin'in anlatımından
Th-Olmuyor... sisteme erişim sağlayamıyırum. Tarama yapıldığını söylüyor ama bir türlü olmuyor. Nasıl bir şey bu? Daha önce böyle bir şeye rastlamadım. Ön bilgi bile edinemiyorum.
M-jinyoung ve Bambam siz de durumlar ne? Birşey yapabildiniz mi?
Bb-Olmuyor. Üzgünüm ama söylediği gibi gerçekten bu konuda bizden bir adım önde.
Umutsuzca hepsi tekrar yerlerine oturmuştu.
Jm-Ne yapıyorsunuz? Bu kadar erken mi pes edeceğiz?
Yg-Bana kalırsa gerçekten istediği şey bize yardım etmek.
Jm-Hyung nasıl bu kadar kısa sürede ona güvenebilirsin? Hakkında hiçbir şey bilmiyoruz.
Yg-Ama şuan yapabileceğimiz bir şey yok değil mi? Bu pes etmek değil bu birşeyleri akışına bırakmak. En azından bu günlük.
Ahh gerçekten hepsinin niyeti sakince oturmaktı. Sessizce oturmak bize hiçbir şey kazandırmayacaktı.
Jb-Jimin peki senin bir fikrin var mı? Ne yapmayı düşünüyorsun?
Jk-Jimini bilmiyorum ama ben hiçbir şey yapmayacağım. Kız resmen bizi kurtardı ve anlattağı herşey doğruydu üstelik bize güvenip resmen evi bize bıraktı. Pardon ev dedim. Villayı....
Th-Aynen bende etrafı gezeceğim. Her yer muhteşem gözüküyor.
Sanırım hepsi kafayı yemişti ya da beni sinirlendirmek için yapıyorlardı.
Jm-O zaman gidip kendinize kalacak yer bulun. Ben hiçbir yere gitmiyorum burda uyurum.
İnkar etmelerini beklemiştim ama gerçekten çıkıp gitmiştiler. Ahhh gerçekten sinirden koltukları parçalayacaktım ama bayan çok bilmiş şimdi bu yüzden de bir ton konuşacaktı.
Demek oydu. Yani o gün motorla beni kurtaran da oydu. Hatta büyük ihtimal o gün o depoda gördüğüm bir anda ortadan kaybolan siyah giyimli kişi de oydu. Her anımızda bizi takip etmişti ama biz onu hiç farketmedik. Nasıl bu kadar dikkatsiz olabiliriz ki?
Anlaşılan bizimkiler ona çoktan güvenmeye hazırdı. Kesinlikle onunla konuşmalıydım. O adam ve o çete hakkında en çok bilgiye sahip olan kişi bendim. Ve eğer benden çok bilgiye sahipse bunu anlayabilecek tek kişi de bendim. Benden kaçamazsın. Herkezi kendine inandıra bilirsin ama beni asla.
Burayada salonun resimini bırakayım
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
