BENİ ÇOK SEV (Cefâpîşe Serisi 2)

70. Bölüm

SINIR ""10"" OYYY!! ""100"" YORUMMM!! (SINIR DOLMADIKÇA BÖLÜM YOK!!!)

Çok sevdiğim cancağzım BaharPerisii ithaf ediyorum...♡♡

Yeni Bir Dönem...

1 Hafta Sonra...

Baran Kara;

Gerçekten ama gerçekten tükendiğimi hissediyordum, gün geçtikçe öldüğümü, her gün, her gün daha çok nefesim kesildiğini hissediyordum. Hayatım ellerimden kayıp gidiyordu, ama benim gitmesini engellemem çok zordu, yorgundum ona bile yetişemez olmuştum. Eğer o giderse bu dünya üzerinde bir yaşamanın manası olmazdı, o gün, o saatt bende giderdim peşinden, beni hayata bağlayacak hiç bir şeyim kalmamıştı ki zaten...Artık neyin nefesini alıyordum ben...? Acı çekmektense gitmeyi tercih ediyordum, o daha cazip geliyordu kulağıma...

Çabalamak ne kadar zormuş öyle, benim karım neler çekmiş öyle? 1 hafta, tam 1 haftadır hiç durmadan koşturuyordum biz Özüm'le o günden beri ne konuşmuştuk, nede görüşmüştük. Köpek gibi özlemiştim onu ama eli boş gidemiyordum ona. Daha kötü olup en başa dönmemizden korkuyordum çünkü.

Özüm'süz hayat mı olurmuş lan! Yok öyle bir hayat olmaz olsun...

"Ne yapacaklarınızı sakın unutmayın! Duydunuz mu lan!"

"Abi her telefon başı hatırlattığın için unutacağımızı hiç zannetmiyorum!"

"İtirazın mı var Ulaş! 1 haftadır benim anam ağladı! Bir zahmet sende unutma!"

"Ne itirazı abi, emrin başım gözün üstüne"

"İyi! Şimdi gidin istediklerimi alın!"

"Baş üstüne abi"

"Eksik istemiyorum Ulaş!"

"Tamam abi"

Telefonu öfkeyle kapattığımda parmaklarım onun ismini bulduğunda basıpla basmamak arasında mekik tutuyordu. Bir su gibi muhtaç kalacaksın bu sesime demişti 1 hafta önce. Haklıydı da, bir suya muhtaç gibi muhtaçtım, hem sesine hemde kendisine.

Şimdi arasam ne olacaktı? Ya açmayacaktı, ya da açacak konuşmayacaktı benimle. Ya da hiç ulaşamayacaktım ona.

Oflayıp telefonu kapatıp cebime attım duşa girip hemen çıkacaktım malum işlerim vardı.

Hoş Kerem'de o günden sonra bir daha ne beni aramıştı ne de yanıma gelmişti, benle o da iyice bağlantıyı koparmıştı kalmıştım ya bir başıma.

'Bu senin sınavın Baran, tek başına başarman lazım'

Onu takmayıp banyoya girdim, tişörtümü çıkardığımda bakışlarım ameliyat yerlerime gitti ne işler açmıştı bunlar başıma yuvam dağılmıştı, karım gitmişti, arkadaşlarım, dostum dediğim insanlar yoktu, ailem ise onlar ayrı dertti.

Başımı onaylamazcasına sallayıp ameliyat yerime su değmemesine özen gösterip suyun altına girdim karımla kavuşacağım günü hayal ederek kendimi teselliler ediyordum, yoksa cinnet geçirecektim.

15 dakikanın ardından duştan çıktığım da havluyu belime bağlayıp odaya geçtim tişört pantolon çıkarıp yatağa attığımda aldığım havluyla saçlarımı kuruluyordum.

Üstümü de değiştirip rahat bir nefes almıştım, dolapta asılı duran cegetimi alıp giydiğim de saçlarımı dağıttım, amma yakışıklı adamdım be, bizim hatun çok şanslı kadın olduğunun farkındamıydı acaba? Alayla gülümsedim.