BENİ ÇOK SEV (Cefâpîşe Serisi 2)

49. Bölüm

SINIR ""10"" OYY! ""55"" YORUMM (SINIR DOLMADIKÇA BÖLÜM YOK)

Yeni Başlangıçlar...

1 Hafta Sonra.

Baran Kara;

Çok zaman geçmişti biz büyüyeli, doğumaya başlayayı. Doğmuştuk, büyüdükçe büyüyüp birer aile olmuştuk. Tabi kolay olmamıştı ama yinede bir yolunu bulmuştuk. En azından hayatımız değişmişti. Canımdan bir can daha olacaktı. Kalbimin bir kez daha atmasına neden olan birer mucize.

İstediğim mutluluğa kavuşmuştum ama yinede korkmuyor değildim. Fakat şu an hissetmediğim kadar huzurlu hissediyordum kendimi.

"Hayatım başka eksiğimiz kaldımı? Sonradan sıkıntı yaşamayalım!!"

Ah birde şu güzel karımın gereksiz telaşı vardı tabi. Kaşlarımı bir kez daha çatıp ona döndüm.

"Artık sakin olurmusun Özüm? Boşuna koşturuyorsun! Her şeyimiz hazır orada! Sadece yola çıkacağız! 1 hafta dır başımın etini yedin durdun!!"

Beni deli ederdi bu kadın!! Hangi birine kızacağımı hâlâ bilmiyorum. Bana inat gitmiş uzun elbise yerine, kısa elbise giymişti! Hep hormonlar yüzünden inatlaşıyordu benimle.

"Hayır!! Ben her kıyafeti giyemem Baran!! Ben hamile kadınım! İstediğimi alacağım dediysem, alacağım!!"

İyice dili uzamıştı şu hamilelikten sonra! Zaten inattı! Tabi hamileliğinden cesaret alarak bana baş kaldırıyordu.

"Dilin çok uzamaya başladı Özüm Kara! Hamilesin diye ses etmiyorum ama ben senin kocanım! Konuşurken Baran Kara'nın eşi gibi konuşacaksın!"

Kızgın sesimle gözleri dolmuş elleriyle oynamaya başlamıştı.

"Haklısın! Ben kimim ki konuşayım! Sen şimdi ağzımı bantlarsın konuşmamam için! Baran Kara'nın eşi konuşamaz sonuçta demi!"

Nasıl bir imtihandı bu? Bende neden hiç dert bitmiyordu?

"Evet! Baran Kara'nın karısı konuşamaz! Şimdi sus! Beni de sinirlendirme!"

Varınca alırdım ben onun gönlünü. Burnunu çekip odadan çıktı.

"Sabır, sabır!!"

Valizleri alıp bende odadan çıkmış aşağa inmiştim son kez evimize baktım. Ne çok kötü anılarımız vardı bu evin içinde, bitmeyen kavgalar, döktüğümüz onca göz yaşı, güldüğümüz bir kaç güzel anılar.

Sıkıntıyla nefes alıp beraber dışarı çıktık. Valizleri bagaja yerleştirdim. Beni bekleyen karımın yanına gidip arabaya bindirecekken korno sesi çalmıştı peş peşe.

Kaşlarımı çatıp Özüm'le oraya baktığımızda mutlulukla yarım ağız gülmüştüm.

Arabalarından inip koşarak bize doğru gelen arkadaşlarımla içime şimdiden özlem tohumlarıyla birikmişti.

"Bir veda etmeden mi gidiyorsunuz? Aşk olsun kardeşim!"

Bana kızan Demir'le gülümsedim. Kardeşlerime sıkı sıkı sarıldım. Mert'e baktığımda o olaydan sonra yinede benden çekiniyordu.

"Gel buraya lan gel!!"

Sıkıca onada sarıldığımda gözlerim dolmuştu. Ondan ayrılıp omzunu sıktım.

"Leyla'yı bir daha aldattığını duyarsam Leyla filan dinlemem çeker vururum seni!"

"Tövbe abi! Leyla'm dan başkası bundan sonra haram! Güven bana"