İmkansız diye bir şey yoktur..
Özüm Sancak;
O inatsa ben daha inattım!! Ben değil o kaybedecekti!! Yeri gelirse zehirlerdim.
Yapacaktım!! Bu işi kökünden çözecektim.
İçimdeki Özüm kaşlarını çatmış bana söyleniyordu.
'Hani sen cani değildin?? Baran'a öyle demesini biliyordun!!'
"Kes sesini!! Bu seferki mevzu çok başka!! Ok yaydan çıktı artık!!"
Bu savaşı ben kazanacaktım!! Ne yapıp edip ben kazanacaktım bu savaşı!!
Biran olduğum yerde durduğumda benim hakkımda söyledikleri geldi aklıma.
Ona yemeğini özellikle ben götürecektim.
Kapıyı açacağım zaman söyledikleri canımı acıtmıştı doğrusu.
Öyle şeyler demiştiki 2 günlük kadın yerine koymuştu beni.
Çocuk demişti!! Kendimi kullanılmış kadın gibi hissediyordum.
Sadece sıradan bir kuklası gibiydim!! Belkide beni öyle görüyordu!!
Kadınlardan uzak olan, sevmeyen bir adam belkide ucuz bir kadın gibi görüyordu beni!!!
Öfkeyle ayağımı yere vurdum.
Ağlıyordum zoruma gitmişti dedikleri!!
Kadınlık gururumu kırmıştı.
Hızla dışarı çıkıp soğuk havanın yüzüme vurmasına izin verdim.
Derin bir nefes aldığımda biraz daha İyi gelmişti.
Ama iyi hissetmiyordum kendimi.
Her şeye kulak asar umursamazdım.
Ama benim hakkımdaki düşünceleri, söyledikleri çok acıtmıştı.
Ağlamamalıydım ben güçsüz değildim!! Ben güçsüz değildim!!!
Ne yapıyorsa yapsın!! Ölüyorsa ölsün gram canım acımazdı.
Zehirlenirse gebersin der geçerim!! Bırak ne hali varsa görsün Özüm!!
Hızla içeri girip mutfağa geçtiğimde kimsenin yüzüne bakmadan işimin başına döndüm.
Bundan sonra kendi ellerimle götürmeyecektim. Ne yemeğini, nede çayını.
Gerekirse aç kalsın!! O bile umrumda olmaz!!
Benden ve hayatımdan uzak olsun yeter!! Kendime kızıyordum.
Neden araştırmadan buraya gelip işe başlarsın ki!! Nede yani??? Neden!!
Ayrılmalıydım gitmeliydim burdan!! Artık iyi gelmiyordu burası bana!!
Bir yolunu bulup ayrılacaktım!! Ama bir yolunu bulmalıydım.
O ara aklıma gelen güzel fikirle dudağım kıvrıldı.
Bitiyordu bugün burdaki son günümdü.
Bir daha buraya adım atmayacağım için içime huzur kaplamıştı.
¤¤¤¤¤¤¤¤¤
Saatt çok geç olmuştu yoğundu ama abartılacak kadar değildi.
Son kalan işlerimi bitirip çıkacaktım.
Geri kalan saatler içinde ne ben yanına gitmiştim, nede o beni çağırıp beni aramıştı.
Benimde işime gelmişti saatlerdir başımı kaldırmadan işime yoğunlaşmıştım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BENİ ÇOK SEV (Cefâpîşe Serisi 2)
قصص عامةÖzüm Sancak; Geçmişinden gelen izler ve bu izlerin hatırlattığı acılar yüzünden bir türlü yüzü gülmeyen bir kız. 24 yaşına gelmiş ama hayattan beklentisi kalmayan, umudu tükenmiş bir kız. Hiçbirşeyin yolunda gitmeyeceğine tamamen inandığı bir zamand...
