Yenilgi...
Özüm Sancak;
Neler olmuştu demin önce?? Kamera şakası filanmıydı bu?? Öyleyse lütfen hemen bitmeliydi. Çünkü ben herân düşüp bayılacaktım.
"Özüm? Kızım??"
Süreyya teyze bana sesleniyordu ama ben ne konuşabiliyordum, nede bir tepki verebiliyordum. Hayatımın en kötü anımı yaşıyordum. Ailemin beni bırakıp gitmesinin acısından daha berbattı.
Başımı onaylamazcasına salladım. Olmazdı bu acımasız adamla evlenemezdim!! Ömrümü bir ömür geçiremezdim onunla. Yaşayacağım ömrüme, gençliğime haksızlıktı çünkü.
Günlerdir bana işkence eden adam bir ömür neler yapardı. Eğer bu saçma evlilik olursa ölüm fermanımı imzalamış olacaktım.
Tekrar aynı acıları yaşamak istemiyordum. Olamazdı!!! Kırık olan kalbim buna dayanamazdı.
"Özüm?? Beni duyuyormusun kızım??"
Oturduğum yerde korkuyla sıçradım. Süreyya hanım bana endişeyle bakarken Baran boş gözlerle bakıyordu. Gözlerim dolmuştu bu adamla bir ömür geçiremezdim.
Kendime gelip boğazımı temizledim.
"Şeyy iyim ben"
İyi filan değildim aslında hemde hiç değildim!!
"Bu durumdan babamın haberi varmı??"
"Haberi yok yatmasını bekledim. Sizinle konuşabilmek için"
"Anne başka yolu olmalı!!"
Süreyya hanım ciddi yüz ifadesine büründü biranda.
"Son ve tek vasiyetim budur Baran!!! Öleceksem senin mutlu olduğunu bilerek ölmek istiyorum!!"
Baran öfkeyle oturduğu yerden kalkıp salondan çıkacakken Süreyya hanım durdurdu.
"Nereye bu saatte??"
"Nefes almaya!!!"
"Ama.. Özüm!!"
"Engelleme beni anne!! O da bulsun bir çaresini gitsin evine!!!"
Son sözünü de söyleyip çekip gitti. Ben ise artık dayanamayıp gözyaşlarımın akmasına izin vermiştim.
"Üzülme kızım. Her şey çok güzel olacak. Bugünlerde geçecek"
Hiç birşey geçmeyecekti!!! Hiç birşeyin düzeleceği yoktu.
Ona bakıp zoraki bir şekilde gülümsedim.
"Ben gideyim artık"
"Bu saatte nasıl gideceksin kızım?? Olmaz. Bu gece bizde kal"
İtiraz edeceğim zaman başka bir adamın sesini duyduk.
"Özüm hanım sizi evinize biz bırakacağız"
Kaşlarımı çattım bunu Baran'dan başka kimse emretmemiştir.
"İstemez!! Ben kendim giderim!!"
"Baran beyin büyük talimatı var. Sizi bırakmazsak bizim canımızı okur. Lütfen Özüm hanım"
Hep tehdit, hep emir!! Nefret ediyordum bu adamdan.
"Bencede kızım seni bıraksınlar evine kadar. Gece vakti olmaz"
Süreyya hanıma baktığımda endişe dolu gözlerle bakıyordu. Keşke onun gözlerindede bu duyguyu görseydim.
Merhamet, sevgide beklemiyordum ondan. Ama en azından bir endişe görseydim. O zamanda derdim ki bu adam kötü adam olamaz derdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BENİ ÇOK SEV (Cefâpîşe Serisi 2)
Tiểu Thuyết ChungÖzüm Sancak; Geçmişinden gelen izler ve bu izlerin hatırlattığı acılar yüzünden bir türlü yüzü gülmeyen bir kız. 24 yaşına gelmiş ama hayattan beklentisi kalmayan, umudu tükenmiş bir kız. Hiçbirşeyin yolunda gitmeyeceğine tamamen inandığı bir zamand...
