BENİ ÇOK SEV (Cefâpîşe Serisi 2)

36. Bölüm

SINIR ""20"" OY!! ""200"" YORUMMM!! (SINIR DOLMADIKÇA BÖLÜM YOK!!)

Gökten Düşen Yıldız.. 🌠

Felek yüreğimi yaktın.Neydi derdin şu kaphe hayattan?..Zindan ettin bana ufacık dünyamı.Çok mu gördün bana yaşamayı,yaşatmayı?Sonumuz yine ayrılık mıydı?Ayrılacak mıydı yollarımız?..Kimeydi isyanın,neyeydi kinin?Adalet dediğin ellerin miydi?Ah kıyamadığım kadın...Nasıl oldu da kayıp gittin yine benden?Bilmiyor musun sevdasızlığın nefessiz bıraktığını?..

Gitmek mi? Neyin gitmesinden bahsediyordu bu kadın? Yinemi ayıracaktı bu zalim hayat bizi?? Yetmemişmiydi bu ayrılık? Nereye kadardı? Yazık değilmiydi bize? Yazık değilmiydi aşkımıza?

Bizim sadece bir hedefimiz vardı. O da aile olup, mutlu olmaktı. Şimdi biz neyin ayrılığını yaşıyorduk? Neden birbirimizden yine uzak kalıyorduk? Haksızlık değilmiydi? Herkes yaşarken, biz neden yaşayamıyorduk? Bu mu senin adaletin yalan dünya?

Ne istiyorsun benim mutluluğumdan? Ne istiyorsunuz bizden? Neden bu kadar acımasızsın bize? Çok zor değildi ya mutlu olmak. Biraz huzur, biraz da sevgi. Yeterdi bize.

Özüm'ün 'gitmek istiyorum' dediği her bir cümle dönüp dolaşıyor bana inatla tekrar yüzüme vuruyordu...

Beynimden vurulmuşa dönmüştüm adeta. Bedenim kaskatı kasılmış dona kalmıştım. İzin vermeyecektim bu sefer!! Veremezdim.

"A...An..Anlamadım?"

Kavramakta bile güçlük çekiyordum...Bakışlarını bana çevirdiğinde içim titremişti. Yüzü bembeyaz olmuş, gözleri kızarmıştı. Ellerimi tutup tekrar gözlerime baktı..

"Gitmek istiyorum...Buralardan uzağa gitmek istiyorum, yalnız kalmak istiyorum Baran..."

Başımı onaylamazcasına salladım.

"Olmaz!! Bırakmam seni!! Sen nereye ben oraya. İzin vermiyorum böyle bir şeye!!"

Gözleri dolduğunda boğazım düğüm düğüm olmuştu...

"Yorgunum...Kafamı toparlamam lazım. Anla beni ne olur. Gitmek istiyorum buralardan, nefes alamıyorum, daralıyorum. Gitmem lazım"

Onun gibi benim de gözlerim dolmuş bir göz yaşı daha düşmüştü..

"Olmaz Özüm...İzin veremem. Beraber aşarız. Ben her zaman yanında olduğum gibi yine yanında olurum söz"

"Bende senden gitmiyorum Baran...Ne olursa olsun. Dönüp dolaşıp yine senin yanına geleceğim. Ama şimdi gitmem lazım. Bu şehir beni öldürüyor sanki. Ne olur anla beni"

Nasıl yapardım bunu? Tekrar benden uzak olmasına nasıl dayanırdım? Başımı onaylamazcasına salladım.

"Sende beni anla güzelim, ben sensiz bir havayı bile solayamazken. Sen gidicem diyorsun. Yapma ne olur"

Gözlerine yalvarırcasına bakıyordum. O da benim gibi yalvaran gözlerle bakıyordu.

"Sadece zaman...Ne olursun!! Bak ben boğuluyorum, daralıyorum. Kafayı yiyecek gibi oluyorum. Hem ben sana tamamen gidiyorum demedim ki. Bir süreliğine yalnız kalmak istiyorum. Kendi sağlığım için, bizim için istiyorum lütfen.."

Yüzünü inceledim...Karşımdaki benim karım değildi. Ruhsuz, cansız kalmıştı. Gözlerinin altları ağlamaktan şişmiş, morarmıştı. Gözleri kan çanağına dönmüştü adeta.