SINIR ""20"" OY!!! ""100"" YORUMMM!! (SINIR DOLMADIKÇA BÖLÜM YOK)
Bitmeyen bir Sevda..
1 hafta Sonra
Baran Kara;
Galiba artık ayaklanmam lazımdı ne kadar düşünmemek için içsem bile nereye kadardı.
Spor giyinmeyi tercih etmiştim bugün. Uzun zaman sonra çalışmaya gidiyordum.
Ama hâlâ nasıl çalışacaktım düşünüyordum.
Derin bir nefes alıp odadan çıktım aşağıdan sesler geliyordu annem o günden beri yanımdan ayrılmıyordu.
Babam desen benim yerime git gel yapıyordu. İşleri toparlamaya çalışıyordu.
Aşağa inip mutfağa girdiğimde mutfakta Özüm'ün olmasını o kadar çok istedim ki. Yemek yaparken şarkı mırıldanmaları arada dans eden halleri.
Şekilden şekle girmeleri çok hoşuma gidiyordu bu mutfağa ondan başka kimse yakışmıyordu.
Mum gibi arar olmuştum varlığını. Ama alışmam lazımdı bu duruma.
Nasıl alışacaktım bununla ilgili hiç bir fikrim yoktu..
"Oğlum"
Annemin sesiyle korkuyla sıçrarken ona baktım.
"Efendim anne??"
"Nereye??"
"İşe gidiyorum anne"
"Olmaz biraz daha dinlenmen lazım senin. Baban hallediyor"
"Olmaz anne günlerdir evdeyim zaten bir şeyim yok benim"
"Ama.."
"Anne lütfen"
"Tamam gel kahvaltını yap öyle git"
Yanağından öpüp mutfaktan çıkmadan ona döndüm.
"Sonra yerim ben"
Hemen kaçıp evden çıktım zaten günlerdir sık boğazlık ediyordu beni. Günlerdir aman oğlum yapma, aman oğlum etme.
Yapma anacım Allah aşkına acımla beni başbaşa bırak zaten bütün dolaptaki içkilerimi atmıştı çöpe.
Kafamı dağıtacak hiç bir şeyim kalmamıştı artık.
Günden güne iyice zayıflamıştım.
O yüzden annem çeşit çeşit yemekler yapıp beni boğuyordu.
Kısa süre sonra geldiğimde arabadan inip restoranta girdim. Şöyle bir baktım çalışanlar, müşteriler, koşturanlar. Her şey aynıydı.
Başımı sallayıp yukarı odama çıkıp girdiğimde babam harıl harıl çalışıyordu.
"Baba??"
İçeri girip koltuklardan birine oturdum.
"Oğlum?? Niye geldin biraz daha dinlenseydin"
"Ne olur annem gibi başlama baba!! İyim ben"
"Belli oluyor şu hâline bak!!"
"Halimden memnunum ben!!"
"İyi madem ben hallettim işleri devamına artık bakarsın gözüne batan şeyler varsa ben çıkıyorum bir şeye ihtiyacın olursa ararsın"
"Nereye??"
"İşlerim var dışarda"
Sorgulamadan başımı salladım oturduğu yerden kalkıp eşyalarını da alıp çıkacakken çıkmadan çatık kaşlarla bana döndü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BENİ ÇOK SEV (Cefâpîşe Serisi 2)
General FictionÖzüm Sancak; Geçmişinden gelen izler ve bu izlerin hatırlattığı acılar yüzünden bir türlü yüzü gülmeyen bir kız. 24 yaşına gelmiş ama hayattan beklentisi kalmayan, umudu tükenmiş bir kız. Hiçbirşeyin yolunda gitmeyeceğine tamamen inandığı bir zamand...
