Bir lunapark meselesi...
Özüm Kara;
Bedenimdeki ağrıyla yüzümü buruştup gözlerimi araladığımda etrafımı inceledim.
Odadaydım dün geceyi hatırladım biran. Utanmıştım doğrusu ne diyecek olursanız söyleyeyim.
Baran'dan gelinliğimin iplerini çözmesini istediğim de, onu hissettiğimde utandırmıştı bu durum beni.
Yataktan kalktığımda karşımda koltukta yatan Baran'ı gördüm. Uyurken ne kadar da masumdu.
Ama kendi özü için aynı şeyleri söyleyemeyeceğim.
Başımı onaylamazcasına sallayıp yataktan kalktım.
Yere düşen pikeyi alıp üstünü örttüm maalesef onun kadar vicdansız değildim.
Üstümü değiştirdiğimde hazırdım.
Odadan çıkıp aşşağa indiğimde mutfağa girdim.
Kolları sıvayıp özenle sabah kahvaltısı yapacaktım.
Buz dolabından kahvaltılıkları çıkarıp masaya koydum. Salam, domates, salatalık doğrayıp onları da koyup tava çıkarıp omlet yapacaktım.
Ondan önce çayı ocağa koyup kaynamasına bıraktım. İşimin başına geçip hemencecik omletimi yaptım.
Suyun içine yumurtaları koyup ocağa koyup onu da pişmeye bıraktım.
Hazırladıklarımı masaya koyduğumda şöyle süzdüm.
Güzel gözüküyorlardı. Çayı demlediğimde kaynayan yumurtalarımı aldım.
Onları da soyup onlar için özel olan kaba koyup onları da masaya koydum. Çatalları da koyduğumda olmuştu.
"Sabah şerifleriniz hayır olsun Özüm hanım"
Baran'ın sesiyle irkildim ona döndüğümde gülüyordu.
"Günaydın"
"Günaydın"
"Otur hadi çayda oldu zaten başla sen geliyorum bende"
Başını sallayıp kahvaltısına başladığında ikimize de çaylarımızı da koyduğumda demliği yerine koyup yerime oturdum.
Sessiz geçiyordu doğrusu kahvaltımız.. Konuşmak istemiyorduk belki de. Kavga edecek halim yoktu.
"Bugün işe gidecekmiyiz??"
Başımı kaldırıp baktım ona. Bakışlarını bana çevirdiğinde.
"Hayır Demir aradı beni gelmeyin ilk günden çalışmak mı olurmuş, karınla zaman geçir biz bakarız buralara değip lafı sokup kapadı telefonu yüzüme"
"Ne yapacağız peki koca evde??"
"Buluruz birşey"
Başımı sallayıp kahvaltıma geri döndüm.
Ne yapacaktık sahiden?? Bir günde değil?? Günlerce.
Allah'ım sen yardım et bana.
Kahvaltımız bitmiş Baran içeri gitmişti. Etrafı toplayıp temizlediğimde canım tatlı yapmak istemişti.
En azından kafamı dağıtırdım.
Çilekli pasta yapacaktım.
Kolları sıvayıp malzemeleri çıkardım bir kaba alıp gerekenleri koyarken gülüyordum.
Yemek yapmak yada tatlı yapmak mutlu ediyordu beni.
Uzun süreden sonra bitmişti. Bıçak alıp bir dilim kesip tabağa koydum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BENİ ÇOK SEV (Cefâpîşe Serisi 2)
Fiction généraleÖzüm Sancak; Geçmişinden gelen izler ve bu izlerin hatırlattığı acılar yüzünden bir türlü yüzü gülmeyen bir kız. 24 yaşına gelmiş ama hayattan beklentisi kalmayan, umudu tükenmiş bir kız. Hiçbirşeyin yolunda gitmeyeceğine tamamen inandığı bir zamand...
