Özüm Kara;
Neden???
Neden bir kişi için yaşar ki insan?? Neden biri için ömrünü ona adar?? Neden kendi için yaşayamaz?? Neden kendi için birşey yapamaz?? Neden bir kez olsunda kendi için çabalayamaz??
Bir kere olsun neden kendi için bir fedakarlık yapamazdı bir insan?? Neden??
Hepsinin bir nedeni vardı işte. Ama cevapları hep saklı bir kutu gibiydi. Bu kadardı imkansız olan, bu kadardı zor olan.
Hiç bir zaman bu nedenlerin cevabını bulamayacaktım. Hepsi koca bir askılıkta asılı kalacaktı.
Yine bir dolu soru, bir çok neden?? Ve cevabı olmayan cevaplar.
Bu kadardı işte yaşadıklarım ne fazlası vardı, nede bir eksiği.
Yaşıyordum ama kararında yaşıyordum.
Bitmişti bitmesine ama ben iyi değildim. Berbat durumdaydım.
Baran'ın yanına giderken gözlerim kararıyordu bacaklarım karıncalanıyordu.
O bana gülerek bakarken ben konuşamıyordum bile.
Yanıma geldiğinde yüzünü seçemiyordum bile.
"Çok eğlendin demi??"
Artık dayanamayıp kollarının arasında yığılmıştım.
"Özüm!!"
Tek hatırladığım onun sesiydi sonrası yoktu.
Onun sesi etraftan çığlık sesleri beni karanlığa daha çok çekiyordu.
Daha fazla direnemeyip bende bırakmıştım kendimi o karanlığa..
♧♧♧♧
Büyük bir baş ağrısıyla gözlerimi araladım.
Nerdeydim ben?? Burası da neresi böyle??
Olduğum yere baktığımda koca bir tavanla karşılaştım.
Burnuma hastane kokusu gelince yüzümü buruşturdum.
Hiç haz etmiyordum hastanelerden!! Hem ne işim vardı benim hastanede??
Etrafıma baktığımda Baran doktorla konuşuyordu.
"Neden bayıldı??"
"Büyük ihtimal stresten"
"Stresten mi??"
Kurumuş ağzımı açmış sesimi duyurmaya çalıştım.
"Baran.."
İkiside bana döndüğünde Baran yanıma geldi.
"İyimisin?? Bir yerin ağrıyor mu??"
Aman ne düşünceli!! Kaşlarımı çatıp ona cevap vermeden doktora baktım.
"Ne oldu bana??"
"Yaşadığınız stres, ve korkudan dolayı bayıldınız Özüm hanım. Daha dikkatli olmalısınız"
Nefretle Baran'a baktım hep onun yüzünden olmuştu.
"Duyuyorsun demi??"
"Evet"
"Eve gidince konuşacağız seninle!!"
Doktora dönünce gülümsedim.
"Başka birşey yok demi??"
"Hayır yok"
"Çıkabilirmiyiz peki??"
"Serumunuz bittiğinde gidebilirsiniz"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BENİ ÇOK SEV (Cefâpîşe Serisi 2)
Ficción GeneralÖzüm Sancak; Geçmişinden gelen izler ve bu izlerin hatırlattığı acılar yüzünden bir türlü yüzü gülmeyen bir kız. 24 yaşına gelmiş ama hayattan beklentisi kalmayan, umudu tükenmiş bir kız. Hiçbirşeyin yolunda gitmeyeceğine tamamen inandığı bir zamand...
