BENİ ÇOK SEV (Cefâpîşe Serisi 2)

63. Bölüm

SINIR ""10"" OYYY!! ""300"" YORUMMM!! (SINIR DOLMADIKÇA BÖLÜM YOK!!)

Bu bölüm Emelime BaharPerisii sözüm vardı...😇

Aşka Vurgun Yâr...

Baran Kara;

Nefes olayım aç kalbini bana, rüyan olayım aç gözlerini bana. Canım içi, can olayım ver canını bana. İzin ver gülüşünde kaybolayım. İzin ver kalbinde can bulayım, bir yudumluk su gibi sevgili. Canıma can, cananıma, canan ol. Kat yaralı, ruhunun yanına ruhumu. Ölümde, kahırda seninle olsun ey sevgili...

Yaralıydı, yaralıydım. İki kalpte çok hastaydı. Ruhumuz zaten ölüydü, peki bizi kim yaşatacaktı? Daha doğrusu karımı kim yaşatıp nefes aldıracaktı? Sonuçta o her defasında ölmüştü. Neden inat etmiştim ki? Neden bu kadar direnmiştim? Karımın yalvarışlarını, hoş Özüm hiç bir zaman bana yalvarmazdı ya. Neden üzmüştüm onu o hamile haliyle? Beni perişan ederken bile hayır demiştim. Kafamı bile kırarken olmaz demiştim! Hak etmiştim belki de.

Aklım başıma şimdi geliyordu, akılsızlığım şimdi kafama dank ediyordu. Alt tarafı bir ameliyattı demi?

'Ben sana demiştim Baran Kara! Hatta yataklara düştüğün zaman bir yerlerimde sana güleceğimi de söylemiştim. Ve sana bu aptallığın yüzünden bir yerlerimle gülüyor, kahkahalar atıyorum!'

İç sesim bile haklıydı bu sefer. Kerem'in ne diye ağzını kapattıysam, ne diye karıma söylemedim? Aptalmısın sen Baran?

'Evet!'

Kaşlarım çatıldı çok fazla oluyordu! Bunların zaten bende farkındaydım! Bir daha hatırlatmasına gerek yoktu. Kendi çok akıllıymış gibi konuşuyor birde.

'Senden daha akıllıyım tabii! Karının neler yapacağını düşünemeyecek kadar akılsızsın!'

Burnumdan soluyordum aslında haklıydı ama kızıyordum bu kadar haklı çıkmasına.

'Haklıyım çünkü! Haklı olmaya çalışıyorsan boşuna çabalıyorsun!'

Kes sesini artık yeter! Duymak istemiyorum.

'Çok zoruna gidiyor demi gerçekler?'

Zoruma gidiyordu! Karımı bu hallere getirmem çok zoruma gidiyordu. Bu hallere düştüğümüz için pişmandım.

'Son pişmanlık sana, bana, hiç kimseye faydası yok'

Doğru yine haklıydı! İç çekerek şaşırtıcı bir şekilde bana yorgun ama her şeye rağmen tebessüm eden karıma odaklandım.

"Duydun mu her şeyi?"

Sorduğu soruyla başımı salladım.

"Duydum hatta dahasını bile"

Kaşları havalandı şaşkınca.

"Dahasını mı? O kadar çok şey konuşmadım ki seninle"

Gülümsedim yorgunca elimi uzattığımda uzatmış olduğum elime baktı bir de bana kararsız kalmış gibi duruyordu, kızgındı sonuçta bana.

İç çekerek elimin içine elini hapsettiğinde onun sıcaklığı beni tekrar o anları hatırlatmıştı.

"Gel yanıma"

Endişeyle elini çekmeye çalışırken ben daha çok sıkı tuttum elini.

"Olmaz! Canını acıtırım, dikişlerin filan atar! Burdan söyle"