BENİ ÇOK SEV (Cefâpîşe Serisi 2)

65. Bölüm

SINIR ""10"" OYYY!! ""400"" YORUMMM (SINIR DOLMADIKÇA BÖLÜM YOK!!)

Canım, ciğerim YaLnIzBahar bu bölüm senin için...

Seviyor Musun, Sevmiyor Musun...?

Özüm Kara;

Bilinmemesi gereken bazen saklı kutular vardır, bir ömür saklanması, açılmaması gerekiyor, açılırsa yanarsın, kırılırsın, ve hayat bir kez daha küser yüzüne. Sevdin olmadı, sevmedi yine olmadı, mutluluk dedin başa çıkamadın şimdi ne yapacaksın bu sevdayla ey sevgili....
Gel tut ellerimden, yaralarıma yaren ol, kalbime ilaç ol. Yüreğimi ısıt sevdanla yine tut ellerimi yeterki yaralama sana sevdalı olan kalbimi...Canım ol, cananım ol yinede saklama kendini benden...

Sorduğu soru bir tehlikeydi benim için, çünkü ben daha yeni tehlikeden çıkmıştım. Hem ona anlatamazdım gerçekleri, çok kırgındım, kırılmıştım bana bir hiçmiş muammelesi yapmıştı. Hislerimi, duygularımı umursayıp, önemsememişti, Kerem'e dediklerini bile bu kulaklar hıçkıra hıçkıra ağlayarak şahit olmuştu.

'Ne yaptı? İki tokat birde çenesiyle başını ağrıtmıştır en fazla! Hem gel bir şey dicem' onun için bu kadarmıydım? Onun için tek önemli olan, ve tek düşündüğü kişi Çisem sürtüğümüydü? Kerem'e onu sorarken bile kızmamıştım. Kızacak gücüm mü vardı? Hadi kızdım desem! Ne değişecekti? Aynı şeyler söylenecekti, aynı şeyleri tekrar, tekrar edecektik, o beni yine anlamayacaktı anca 'Saçmalama Özüm, banane elalemin hemşiresinden!' Diyecek beni de daha çok üzecekti.

Bu sefer daha bunu kaldıramazdım kocamın dengesizliği beni çok yoruyordu, ona yetişmekte çok zorlanıyordum. Gözlerim dolmuş sorduğu soruyu es geçip pencereden dışarıya baktım. Havalar ısınması yerine daha bir soğuktu insanın içini donduracak bir türü vardı. İç çektiğimde kalbim sızlamıştı yüzümü buruşturdum acıyla.

Elim karnımda yavrularımı seviyordum onların varlığı benim hayata tutunmama sebep oluyordu. Onlarda olmasa ben ne yapardım? Kalan azıcık nefesim elimden alınırdı.

"Özüm!"

Onun bağırışıyla yüreğim ağzıma geldiğinde gözlerim kapandı, ama onunla konuşmak istemiyordum. Gözlerimi aralayıp ona baktım her zamanki gibi kaşları çatıktı.

Tek kaşım havalandı yorgunca ona verebileceğim tek cevap buydu.

"Sana bir soru sordum! Çisem hemşire sana bir şey mi yaptı? Evet yada hayır!"

Sesi yükselirken acıyla gülerek başımı onaylamazcasına salladım. Beni yanlış anlamış gibi öfkesi dindi.

"Kızım bir şey yapmadıysa niye uğraştırıyorsun beni?"

Kafayı yiyecektim başımı eğip saçlarımı kavrayıp geriye attım. Allah'ım beni ve çocuklarımı kocamın boş sözlerinden koru, lütfen.