BENİ ÇOK SEV (Cefâpîşe Serisi 2)

50. Bölüm

SINIR ""10"" OYY!! ""150"" YORUMMM (SINIR DOLMADIKÇA BÖLÜM YOK!!)

Lanetli Hayat..

Her şey çok güzel gidiyor mu demeliydim, yoksa çok kötüye gidiyor mu demeliyim? Kararsızdım. Çünkü öyleki her an bir şey olacakmış da her şey mahvolacakmış gibi hissediyordum. Yaşadığım büyü bozulacakmış gibi geliyordu. Bunun gerçek olmasından deli gibi çok korkuyordum.

Ama korkunun ecele de faydası yoktu. Korkarak yaşayamazdım. Ailem, sevdiğim için ayakta durmam gerekiyordu. Ben ayakta durmazsam kim duracaktı? Onlar benim varlığımla şu an ayakta duruyordular.

Onlar için çabalamazsam dağılırlar, bir daha toparlanamazlardı. O yüzden yorgun olup, olmamanın bir önemi yoktu benim için ben duvardım onlar ise liman. Duvar yıkılırsa, limanda yıkılır dalgalarda boğulur giderdi.

"Baran!!"

Özüm'ün bağırışıyla kaşlarımı çatıp ona baktım.

"Niye bağırıyorsun Özüm!! Bağırmadan konuşamıyor musun sen?"

Benim gibi çatık kaşlarıyla elindeki çatalı masaya vurdu.

"Sen benimle dalga mı geçiyorsun Baran! Seni dünyaya getirmem için ne yapsaydım? Elimin tersiyle çarpsamıydım?"

Neler söyledi, neler anlattı duymamıştım hiç.

"Duymadım"

"Duymadığını görüyorum zaten! Nerelere daldın? Kimi düşünüyorsun bu kadar?"

İçimden ofluyordum. Artık iç sesim bile Özüm'ün bu hallerinden bezmiş ses etmez olmuştu.

Ağzımı açtığımda telefonum çalmaya başladı. Masadaki telefonumu alıp arayana baktım.

Kerem arıyordu...

"Evet nedir!?"

"Abi sana söyleyeceklerim biraz canını sıkabilir"

"Yine ne oldu?"

"Abi bak sakin ol"

"Ne olduğunu şimdi söylemezsen ben senin canını sıkacağım Kerem!!"

"Cengiz var ya abi.."

Duymaktan nefret ettiğim o isimle elimdeki çatal düşmüştü masaya.

"Ne olmuş? Gebermedimi o şerefsiz hâlâ!!"

"Abi sen hastaneden çıktıktan sonra çok düşündük. Cengiz'i öldürsek mi? Öldürmesek mi diye?"

"Eee Kerem!!"

"Eğer şimdi abimizin yarım bıraktığını biz öldürürsek Baran abide bizi öldürür diye düşündük. Ağzı burnu dağınık bitirip, bitirmemek sana kaldı abi. Sen ne dersen o"

Kerem'in dahani düşüncesiyle gülümsedim.

"İyi düşünmüşsünüz! Bugün gelirim ben işimizi bitiririz. Ben gelene kadar ellemeyin zaten elinizden geleni yapmışsınız, son noktayı da ben koyarım!"

"Biz adamı hazırlıyoruz abi"

Başımı sallayıp telefonu kapatıp iç cebime koydum. Tabağımdaki salatalığı ağzıma atıp yerken ayağa kalktım.

"Nereye?"

Özüm'ün soğuk sesiyle ona döndüm salatalığı yiyip bitirdiğimde yüzüne baktım.

"İşlerim var dışarıda onları halledip geleceğim"

"En son bunları dediğinde başımıza neler geldiğini hatırlıyorsun demi Baran!?"