SINIR ""10"" OYYY!! ""300"" YORUMMM!! (SINIR DOLMADIKÇA BÖLÜM YOK!!)
Çok ama çok sevdiğim ablama sevgigumus1981
Yasak Gerçekler...
Baran Kara;
Asıl ait olduğumuz yere gelmiştik sonunda, bizim evimiz, yurdumuz burasıymış bilemedim. Başka yerlerde aramayacakmışım mutluluğu! Buradaki çok mutlu etti sayılmaz ama acılarımızla yinede huzurluymuşuz anladım. Hataymış gitmek göremedim ama hiç bir şey için geç kalınmış da değildi.
Yine en baştan başlayabilirdik, yeni bir başlangıçlar yapabilirdik! Daha yaşımız kaçtı ki? Ben 32 dim Özüm'se 26 doğru ben yaşlanmıştım artık ruhum, bedenim iyice çökmüş yaşlanmış bir adam olmuştum, karımsa benden daha dinçti.
Ah ulan Baran! Sen bu hallere düşecek adammıydın! 2 çocuk babası olacaksın! Ama yaşlanıyorsun! Hiç yakışıyormu sana bunlar?
Ne yapayım hayatım beni bu hallere düşürmüştü! Bu da benim suçum değildi ya! Hem halimden de şikayetçi de değildim... Ben kabulleniyordum ama Özüm asla kabullenmiyordu! Acaba yaşlandığı zaman ne yapacaktı.
"Baran gelirmisin!"
Önümdeki dosyalardan başımı oflayarak kaldırdım! Dedim ki bugün evimde, çalışma odamda çalışayım dedim ama Özüm hiç rahat bırakmıyordu beni.
"Allah'ım benim ne günahım vardı da böyle bir kadın benim karım oldu?"
Söylenerek ayağa kalkıp odadan çıktığımda odada olan Özüm'ün yanına gidip odaya girdiğimde önemli olan şeyin ne olduğunu çok merak ediyordum.
"Ne var Özüm! Ne istiyorsun! İki çalıştırmadın adamı!"
Şaşkınca bana dönüp bakarken kaşlarını çattı hemen.
"İyi Baran git! Kusura bakma seni işinden ettim!"
Yanına gidip oturduğumda başını çevirmişti.
"Ne oldu Özüm?"
Bana daha çok trip atacağını düşünürken elinde tuttuğu şeylere bakışlarım kaydığında kaşlarım havalandı.
"Bu...?"
Gözlerime bakarak bana uzattı.
"Bak çocuklarımızın ilk hediyesi hazır"
Dolmuş gözleriyle elindekileri alıp bir süre baktım bunlar, bunlar patikti hemde çok güzel patiklerdi.
"Özüm bunları..."
"Evimize girmişler"
Gözlerine baktım başımı kaldırıp.
"Annem! Annem yapmış! Her gün patikler ördüğünü görürdüm, demekki o getirmiş"
"Annem mi? O mu getirmiş?"
"Safmısın kızım! Bizim evin yedek anahtarı annemde de vardı! Çok nadir anlarda gelirdi. Demekki biz yokken yaptığı patikleri gelmiş koymuş!"
Önümde yere çöküp oturduğunda gözünden bir damla göz yaşı düşmüştü.
"Şimdi ne yapacağız Baran? Ne olacak bundan sonra?"
Yanıma oturup kendime çektiğimde saçlarından öptüm içime kurt gibi bir sıkıntı düşmüştü.
"Yolumuza bakacağız güzelim! Sadece kendimiz için yaşayacağız, bundan sonra kimseyi düşünmek yok! Onların halleriyle dertlenmek yok! Bitti Özüm! O o zamanda kaldı! Şimdi hayatımıza 4 kişi olarak devam edip yaşayacağız başka birileri için değil!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BENİ ÇOK SEV (Cefâpîşe Serisi 2)
Tiểu Thuyết ChungÖzüm Sancak; Geçmişinden gelen izler ve bu izlerin hatırlattığı acılar yüzünden bir türlü yüzü gülmeyen bir kız. 24 yaşına gelmiş ama hayattan beklentisi kalmayan, umudu tükenmiş bir kız. Hiçbirşeyin yolunda gitmeyeceğine tamamen inandığı bir zamand...
