SINIR : ""15"" OY!!! ""100"" YORUMMM!!!(SINIR DOLMADIKÇA BÖLÜM YOK!!)
Bir Umut..
Baran Kara;
Bir gün gelir devran döner derlerdi o kadar haklılarmış ki. O kadar doğru demişlerdiki. Yaşayınca anlıyordu bunu insan.
Söylemek için söylemekle olmuyordu bu. İlk önce yaşadıklarından sonra yaşayanları görünce daha anlam kılıyordu insan için bu söz. Yaşaki de nasılda beni anlatıyor bu sözler.
Yaşamadan bilemez insan yaşa ki anla insanın halinden, yaşa ki acılarınla beraber bir iç çek.
Sonra de keşke ama kime neye faydaki?? Geri getirebilirmiydin yaşadığın mutluluğu?? Getirebilirmiydin yaşadıklarını??
Asıl imkansız olan buydu asıl zor olan buydu.
Belki bazen yanılabiliyorsundur.
İki tane yanılgı vardır.
Biri umutsuz sandığın yanılgı, diğeri çıkış yolu hiç olmayan bir yanılgı.
Demir'i anlıyordum çünkü bende yaşamıştım, görmüş, şahit olmuştum.
Ama ne aşkımızda hastanelik olmuştuk, nede yataklık.
Acımasız taraf hep ben olmuştum ama hiç bir zaman onu hastanelik edecek, ölüme terk edecek kadar vicdansız olmamıştım.
Özüm'ü eve bırakmış hastaneye gelmiştim.
Üçümüzede sıcak çay almış sessizce sessizliğimizde boğuluyorduk.
Saatin kaç olduğunu söylemiyordum bile.
Artık bakmayı bırakmıştım. En son baktığımda gece 03:00 olmuştu. Hepimiz uykusuz yorgunduk.
Elimdekini yanıma bırakıp babama döndüm o da yorulmuştu.
"Baba.."
Bana döndüğünde gözleri kıpkırmızı olmuştu.
"Efendim oğlum"
"Hadi sende uyu hemşirelerden biriyle konuşayım boş bir odada sende yat uyu çok kötü gözüküyorsun"
"Bana birşey olmaz sen merak etm.."
"Olmaz baba sana ihtiyacımız var bizim. Ne olur biraz dinlen"
Başını onaylarcasına salladı.
"Hadi kalk"
Beraber ayaklandığımızda Mert'e döndüm o da yorgundu.
"Ben birazdan gelicem"
"İşine bak sen"
Başımı salladığımda hemşire bulduğumda babam için bir boş o da istemiştim.
Onaylayıp babam için ayarlanan odaya gidip yatırdım onu da.
"Birşey olursa kaldır beni"
"Tamam baba"
Odadan çıkıp Mert'in yanına gidip oturdum.
Başımı duvara yaslayıp gözlerimi kapadım.
"Mert"
"Efendim abi?"
"Bu şerefsiz ne zaman uyanacak?? Uykucu adamda değil bu"
"Bilmiyorum sabah uyanır herhalde"
"Uyansın tabi"
"Hasta adamla uğraşma Baran!!"
"Hak ettiği gibi davranacağım"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BENİ ÇOK SEV (Cefâpîşe Serisi 2)
Narrativa generaleÖzüm Sancak; Geçmişinden gelen izler ve bu izlerin hatırlattığı acılar yüzünden bir türlü yüzü gülmeyen bir kız. 24 yaşına gelmiş ama hayattan beklentisi kalmayan, umudu tükenmiş bir kız. Hiçbirşeyin yolunda gitmeyeceğine tamamen inandığı bir zamand...
