BENİ ÇOK SEV (Cefâpîşe Serisi 2)

8. Bölüm

Geçmişin İzleri..

Sabahtan;

Geçmişin tozlu sayfalarını açmak zorundayız bazen. Yeri gelir ağlatır yeri gelir güldürür. Geçmiş beni hiçbir zaman güldürmemişti zaten.

Yıllardır yetimhanede olmamın nedenini sorgular, kimin ne için beni terk ettiğini düşünürdüm. İçten gelerek gülemedim hiç. Çünkü anne babası tarafından terk edilmiş bir kızım ben. Kimsesiz, yalnız...

Öldüler mi yoksa istemediler mi bilmiyorum. Belkide babası belli olmayan bir bebektim. Doğuran kadında attı bir yetimhaneye...

Geçen seneye kadar böyle düşünüyordum. Ta ki yurt müdüründen bir telefon gelene kadar.

Açtığımda duyduklarımla tüm dünyam, geçmişim tepetaklak oldu.

Geçmiş..

"Alo? Nadide müdirem?"

"Sabah kızım? Nasılsın? İyi misin?"

"Sağolun iyiyim. Siz nasılsınız?"

"Ben de iyiyim sağol kızım. Fazla lafa tutmayacağım. Merak etmişsindir neden aradım diye."

"Estağfurullah."

"Şimdi kızım nasıl söylesem bilmiyorum ama burada bir kadın var. Seni soruyor. Numaranı hatta adresini istedi ama veremem dedim."

"Kimmiş o kadın?"

"Şey.... Annenin komşusu."

"......."

"Sabah? Kızım? Orada mısın? Duyuyor musun beni?"

"A.a.aannem mi???"

"Evet kızım. Biliyorum şaşırdın ama...Annen hayatta."

Annem mi? Hayatta mı? Öldüğünü düşündüğüm annem yaşıyor.

İyide yaşıyorsa neden beni aramadı sormadı? En mühimi neden komşusu yurda gitmiş?

"Komşusunun yurtta ne işi var müdirem? Kendisi neden zahmet edip gelmemiş?"

Dedim soğuk bir sesle. Halbuki içim yanıyordu resmen.

"Aslında sebebini anlattı. Ama sen kendin duysan daha iyi olur. Bayana veriyorum telefonu"

Bir kaç saniye sonra naif bir kadın sesi duyuldu telefondan.

"Alo? Sabah sen misin kızım?"

"Eee..evet. Siz?"

"Ben Gürce. Annenin karşı komşusuyum."

"Beni nereden buldunuz? Ve ne için aradınız?"

"Annen iyi değil kızım. Bunun için aradım. Adınıda annenden biliyorum. Ama yurtta kaldığını annenin günlüğünden öğrendim."

"Hasta mı dediniz? Hastaysa neden beni arıyorsunuz? Hastaneyi arayın kocası yok mu bu kadının o baksın. Bana ne? Boşuna zahmet edip aramışsınız. Kapatıyorum."

"Dur dur kapatma! Öyle deme kızım. Kimi kimsesi yok Güneşin."

Güneş mi? Onun adı Güneşmiymiş?

"Ne demek kimi kimsesi yok?"

"Evet kızım yok. Yıllardır tek başına. Üstelik şimdide hasta. İstedim ki annenle kavuş. Birbirinize sahip çıkın."