BENİ ÇOK SEV (Cefâpîşe Serisi 2)

13. Bölüm

Arafta kalmak..

Ne zordu Arafta kalmak, Ne zordu sır tutmak. Ölüm fermanımı çoktan çekmiştim.

Ama ya şimdi kaybedersem?? Aile dediğim 2 insanı kaybedersem ben ne yapardım?? Onlarsız yapamazdım ben.

Onlar olmadan ben gülemezdim. Kime sırtımı yaslardım??

Başımı onaylamazcasına salladım. Kötü düşünmek yoktu. Onlar anlarlardı beni.

Sedayla yan yana oturup hepsine baktım. Güneş teyze daha iyiydi günden güne daha çok iyileşiyordu.

"Özüm"

Seda'ya baktığımda endişeyle bakıyordu.

"Efendim"

"Hazır hissetmiyorsan söylemeyebilirsin"

"Hayır söyleyeceğim"

Başını onaylarcasına salladı. Boğazımı temizledim.

"Sizinle çok önemli birşey konuşacağım"

Bütün bakışlar bana döndüğünde gerilmiştim.

"Söyle kızım"

"Evet kardeşim seni dinliyoruz"

Zorla yutkundum elimi tutan Seda'ya baktım. Ben yanındayım dercesine bakıyordu.

Başımı onaylarcasına sallayıp tekrar onlara baktım.

Konuyu uzatmayacaktım direk söyleyecektim.

"Özüm sen İyi..."

"Ben evleniyorum"

Sonunda söylemiştim. Sabah'ın ağzı açık kalmıştı. Diğerleri şok içindeydi.

"Ne... Ne demek evleniyorum??"

Bir başka soruyla boğazım düğüm düğüm olmuştu.

"Kimle??"

"B.. Ba.. Baran'la"

Hâlâ konuşamıyordular. Ama ilk tepki Sabah'tan gelmişti.

"Sen böyle birşeyi nasıl yaparsın Özüm!! Biz hastane köşelerinde kahrolurken, acı çekerken sen hiç birşey olmamış gibi evlenecekmiydin!! Bu muydu arkadaşlığın senin!!!"

"Sabah bilip bilmeden konuşma!!"

"Neyi bilip bilmeden konuşmayacakmışım Seda!! Baksana Özüm hanım evleniyor haberimiz bile olmuyor o orda düğün hazırlığı yaparken biz ağlamaktan helak oluyorduk"

Sabrımla oynuyordu. Onun için yaptığımı anlamıyordu.

"Sabah sus Özüm bir açıklasın"

Mantıklı konuşan Leylaydı herhalde şuan.

"Bunun nasıl bir açıklaması olabilir ki??"

Oturduğum yerden öfkeyle kalktım.

"Sen ne kadar bencilsin böyle!! Neden diye soracağın yerde dediklerine bak!! Ben bu lanet evliliği kabul ettiysem senin için Güneş teyze yaşasın için kabul ettim.

Sırf annen yaşasın diye kabul ettim onun teklifini. Keyfime evet demedim ona. Sen orda ağlarken ben burda her defasında ölüyordum!!"

Bende ağlıyordum şaşırmıştı. Yeter artık çok yorulmuştum.

"Şunu adam akıllı baştan bir anlat"

Leyla'nın sözüyle en başından anlatmaya başladım. Baran'ın annesinin hastalağından başlayıp bu ana kadar hepsini anlattım.