SINIR ""10"" OYYY!! ""200"" YORUMMM!! (SINIR DOLMADIKÇA BÖLÜM YOK!!)
Ölümü Fısıldayan Kadın...
Özüm Kara;
Yüreğimdeki yangın seliyle kavrulurken bir, bir eziliyordum. O kavurucu ateş kalbimi öyle bir kavuruyordu ki nefeslerim tükeniyordu sanki...Bir beden daha ne kadar daha ölebilirdi? Ne kadar daha can verebilirdi? Ben bir kez daha can vermiştim. Bir kez daha ölmüştüm onun için...
Ama o gelip tek bir kelime etmemişti, onun canı acırken ben bir haberdim! Birde gelmiş abartıyorsun Özüm diyordu bana! Kim daha çok abartıyor gösterecektim ben ona! Ama ondan önce haddini bildirmem gereken bir doktor vardı.
Telefonumu çıkarıp Baran'ın doktorunu Nedim beyi aradım.
"Özüm hanım?"
"Sen nasıl bana kocamın durumunu haber vermezsin! Benim kocamın acılar çektiğini nasıl söylemezsin bana! Ne demek intihap kaptı, ne demek acilen ameliyat olması gerekiyor! Benim neden bundan haberim yok doktor! Ne zaman haber vermeyi düşünüyordun! Karısıyım ben onun! Karısı! Kocam inat edip söylemedi, benden sakladı! Peki sen niye söylemedin! Beni delirtecekmisiniz hepiniz! Ben sormazmıyım bunun hesabını sana!"
Bu doktor Kerem'in Baran için ayarladığı doktordu! Bütün her şeyi bilen tek doktordu! Kerem anlatmıştı bana. Belli ki Kerem beni doktora da en iyi bir şekilde anlatmıştı! Ama bu doktor bozuntusu bana hiç bir şeyden haberdar etmemişti.
"Özüm hanım Baran bey tembihledi hepimizi Özüm'ün haberi olmayacak diye. Bende haber vermedim, bir bildiği vardır diye"
Alayla gülümseyip başımı öfkeyle salladım.
"Doğru bir bildiği vardır tabi onun! Özüm hiç bir şeyi bilmesin zaten! Demi!"
"Ne deseniz haklısınız"
"Elbette haklıyım! Sen ne cüretle aramazsın beni! Delirdiniz mi siz! İlk önce benim bilmem gerekiyordu benim!"
Sesi çıkmayan doktorla elimi saçlarımdan geçirdim sakin olmaya çalışarak.
"Hakl..."
Aynı şeyleri söyleyecek olan dokturu daha fazla dinlemeyip telefonu yüzüne kapattım. Şimdi asıl kendi doktorunu arayacaktım.
Numarasını daha önceden almıştım sonuçta kontrollere gidip geliyorduk. Telefonumdan numarasını bulup aradığımda kısa süre sonra açmıştı.
"Özüm hanım?"
Aramama şaşırmıştı! Çünkü aramamı hiç beklemiyordu doktorda haklıydı! Sesimi daha kontrol altında tutmaya çalışarak söze girdim.
"Naci bey sizi çok önemli konu hakkında aramıştım"
"Sizi dinliyorum konu neydi?"
"Baran...Yani kocamın sağlık durumuyla ilgili..."
"Ne oldu? Yaralarımı açıldı? Ama şu zamana kadar geçmesi lazımdı"
"Haklısınız, hemde çok haklısınız! Ama bir kaç takım olaylar gerçekleşti! Baran'ın yaraları kapanmak yerine daha çok açıldı ve öğrendiğime göre intihap kapmış durumda! Şu an ona zarar verecek durumda değil ama bir an önce ameliyat olması lazım intihabın daha çok yayılmadan! Yaraları kapanmak yerine çok kötü bir hal almış! Pansuman yapıla yapıla sanki çökmüş gibi berbart bir durumda! Ve en kötüsü benim kocam bu halini umursamıyor, ve hatta ameliyat bile olmak istemiyor!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BENİ ÇOK SEV (Cefâpîşe Serisi 2)
Tiểu Thuyết ChungÖzüm Sancak; Geçmişinden gelen izler ve bu izlerin hatırlattığı acılar yüzünden bir türlü yüzü gülmeyen bir kız. 24 yaşına gelmiş ama hayattan beklentisi kalmayan, umudu tükenmiş bir kız. Hiçbirşeyin yolunda gitmeyeceğine tamamen inandığı bir zamand...
