SINIR ""10"" OYYYY!!! "'200"" YORUMMM (SINIR DOLMADIKÇA BÖLÜM YOK!!!)
Bir de Ahmet Kaya dinleyelim! Ruhumuzu, duygularımızı anlatan o adamı...
Ölümle Burun, Buruna...
Süreyya Kara;
Bir anne, bir baba evladından nasıl vazgeçebilirdi? Nasıl ona sırtını dönebilirdi? O anne evlâdı olmadan nasıl nefes alırdı? Evladı olmadan nasıl yaşardı? Ben oğlum olmadan nefes bile alamıyordum! Kalbim sökülüyordu sanki her defasında. Bir hata bizi nerelere getirmişti...
Bana kızsın, bağırsın, her şeye razıyım ama benden bir anne cümlesini esirgemesin! Gelinim, kızım dediğim kız bana kollarını açıp affetti derken oğlum daha çok arkasını dönmüştü. Ama o bana ne kadar kızarsa kızsın ben ondan vazgeçemezdim anneydim ben, anne.
Öyle bir sıkıntı vardı ki yüreğimde Baran'ın hastaneye yatması ameliyat olması gerektiğini öğrendiğim an başımdan aşağı kaynar sular dökülmüştü sanki.
Kerem öyle şeyler anlatmıştı ki bana kalbim atmaz olmuştu. Ne zaman hastaneye vardığımızı hatırlamaz olmuştum.
Bu kulaklar en kötüsünü de duymuştu. Özüm'ün sinir krizi geçirmesini, Baran'ın canını okumasını her şeyi birbir anlattığında şok olmuştum.
Kızım iyi değildi banyoda bayılması krizler geçirmesi kahretmişti onu. Şimdi ise doktorun yanındaydılar. Başımı sevdiğimin göğsüne koyduğumda iç çektim.
"Geçecek Süreyya'm iyileşecek oğlumuz"
Hiç bir şey geçmiyordu, iyiye giden hiç bir şey yoktu.
"Geçmiyor Tahir! Kaç Saatt oldu hâlâ bir haber yok! Oğlum hâlâ çıkmadı! Gelinim kahrından öldü!"
"Sabır, sadece sabır"
Bir ameliyat bu kadar sürmemeliydi! Sadece intihap kapmıştı! Ne kadar yayılmış olabilirdi? Bütün bedenine bulaşmış olamazdı demi? Olmuş olamazdı.
"Neredeyse 6 Saatt olacak Tahir! Neden bitmedi? Niye kimse çıkıpta bir şey demiyor?"
Sessiz kalan kocamla göz yaşlarım bir bir akıyordu. Beklemek bir zulümdü aklıma kaçırıldığı zaman geldiğinde nefesim kesilmişti, tanınmaz halde olmasına rağmen yine inat etmişti ama ikna etmiştim oğlumu acılar çekerek iyileştirmiştim.
Ama şu an ki durumu çok başkaydı! Yine yapmış olduğu hatasıyla yine acı çekiyorduk! Ama bu sefer tek bir farkla. Özüm hepimizden daha çok acılar içindeydi.
Allah'ım sen kızıma Baran'ı mı bağışla bizden oğlumu alma...
♤♤♤♤♤♤♤
Kaşlarım çatık evladımın nasıl olduğuna bile bakamıyordum Kerem yüzünden! Bize dimdik bakıyordu çünkü. Neyle sınanıyordum acaba ben?
"Gayet iyiler, sadece yaşadığın stresten fazla etkilenmiş olmalılar ki onları rahatsız etmiş! Annelerinin daha dikkat etmesini söylüyor gibiler"
Monitöre baktığımda gülümsedim Kerem'e kısa bir bakış attığımda tek kaşını havaya kaldırmıştı. Abisi kılıklı her şeyi ciddiye al zaten.
"Kocam ameliyatta da o yüzden..."
Sözümü kesti bana bakarak.
"Sen yinede dikkat et kendine, bebeklerinin de sağlığı önemli"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BENİ ÇOK SEV (Cefâpîşe Serisi 2)
Narrativa generaleÖzüm Sancak; Geçmişinden gelen izler ve bu izlerin hatırlattığı acılar yüzünden bir türlü yüzü gülmeyen bir kız. 24 yaşına gelmiş ama hayattan beklentisi kalmayan, umudu tükenmiş bir kız. Hiçbirşeyin yolunda gitmeyeceğine tamamen inandığı bir zamand...
