BENİ ÇOK SEV (Cefâpîşe Serisi 2)

90. Bölüm

SINIR ""10"" OYYY!! ""100"" YORUMMM!!! (SINIR DOLMADIKÇA BÖLÜM YOK!!)

İmkânsız İki Sevda...

Baran Kara;

Bir zaaf gibi görünen kadınsın sen, saplantılı gibi gözüküp sevdalı bir adamın sevdiğisin, ruh hastası gibi görünen ama yıllardır bu adamın sevdasısın...Sevdasıyla öfkesi arasındaki kalan tek kadınsın...

Hem sevdam, hemde öfkemle ince çizgide kalan tek kadındı, en büyük zaafım olan sevdamdı, onun için şu dünyayı yakacak tek adamdım. Sevgi böyle değil miydi zaten? Sevdası için her şeyi göz alan, yeri gelip can yakan değil miydi? Ben onu böyle seviyordum, hatalarıyla eksikleriyle...Bazen öfkesiyle. Toz konduramadığım karımdı o benim...Yollarımız çok kez ayrılmasına rağmen söz dahi söyletmediğim tek güzellikti. Haklı olsun haksız olsun, ben sevdiğime toz kondurmazdım. Hiç kimse de karşı çıkamaz, söz söyleyemezdi! Hatası da, doğrusu da banaydı hiç kimseyi ilgilendirmezdi, her hata yapışı problem olsaydı biz çok kez boşanmıştık. Ne gerek vardı kendimizi bu hallere düşürmeye? Özüm değil! İnsanlar yerini bilecek...! Hadlerini bilerek adımlar atıp, söz söyleyecekti! Yoksa onların hakkından gelip, canını yakmasını iyi bilirdim...

Bizim sevgimiz böyleydi, çiçekli, böcekli sözlerden ibaret değildik. Ona öyle! 'Çiçeğim, böceğim, balım!' Böyle ilişki mi olur? Sevmek için böyle saçma sapan sözlere gerek yoktu, benim için hiç! Özüm'e böyle sözler de bulunsam yüzüme bakmazdı, ya da benden şüphe ederdi. Böyle iğrenç sözlerden nefret ettiğimi en çok o iyi biliyordu.

Özüm'üm, dü o benim işte her şey bundan ibaretti. Ne gerek vardı bir kere? Seven adam sevdiğini sözlerden daha çok kalbiyle gösterir hissettirir di...Bizim ki de öyle bir şeydi.

Hiç kimse bir Özüm ve Baran olamaz, olanı da ne görmüştüm, nede duymuştum.

Velakin şu anki durumumuz çok başkaydı, hemde bambaşka, bütün duygularım çok karışıktı. Her insan gibi tek bir duyguları taşıyamıyordum maalesef! İlk sırada öfkem bulunurdu ondan sonra korku, ya da endişe...

Şu anda olduğu gibi...

"Size burada neler oluyor dedim! Ne bu gürültü! Benim restoranımda müşterilerimi ne cüretle rahatsız ediyorsunuz!"

Yanlarına giderken hedefime karımı  aldım.

"Özüm!"

Benim kükrememle sıçradığında bana baktı.

"Baran"

"Napıyorsun sen!"

"Ortamı yumuşatmaya çalışıyorum"

"Burda ben varken sana mı düşüyor!"

Onunla kavgamı daha sonraya erteleyip iki tane hayvan heriflere, ve restorantı ayağa kaldıran cırtlak kadına baktım.

"Naptınızı sanıyorsunuz siz!"

Karımı kolundan tutup arkama çektim.